FFWD naar 2024, en zojuist zijn we voor de zevende keer geweest. En voor de zevende keer hebben we besloten dat dit toch echt de laatste keer was. Maar het hotel voor volgend jaar hebben we voor de zekerheid wel alvast weer gereserveerd.
In 1997 organiseerde Giancarlo Brocci met een paar vrienden een ludiek protest tegen het asfalteren van de "strade bianche", de van oudsher met wit marmergruis bestrate wegen in Toscane. In de vorm van een soort re-enactment van de Giro d'Italia zoals die vroeger werd verreden.
Dat viel in de smaak, en van de weeromstuit groeide het uit tot een jaarlijks evenement waar ieder eerste weekend van oktober mensen van over de hele wereld met hun oude racefietsen (tot 1987, want daarna werd het allemaal aero en carbon) naartoe komen. En met meer en minder succesvolle spin-offs over de hele wereld, van Limburg tot Urugay en Zuid-Afrika to Japan.
Italië is een echt wielersportland, en dat merk je aan alles. Hun oude helden worden daar nog steeds enorm vereerd. Bij Castelfiorentino is net weer een nieuw beeld van Gino Bartali geplaatst:
Voor de gelegenheid hadden we de Zieleman en de Merckx meegenomen. Daar moesten voor de start nog wel even de "racenummers" op:
Om in de sfeer te komen werden we ontvangen door de Fanfara bersaglieri ciclisti di Roccafranca:
Dit is een van de wielrijderskorpsen van de bersaglieri, het beroemde Italiaanse scherpschuttersregiment:
De kern van het evenement bestaat een rit door Toscane, naar wens en kunnen variërend van 46 tot 209 kilometers. Veel hoogtemeters en veel onverharde wegen. Op het witte gravel heb je hoegenaamd geen tractie, dus klimmen moet zittend, en als je stilvalt op een helling is het meestal verder lopen:
Het is Italië, dus zijn we op televisie en is de RAI ook in stijl aanwezig:
Ook de inwendige mens wordt onderweg op gepaste wijze verzorgd. Brood met zwijn en wijn:
Maar bovenal is het een pittige fietstocht in een fantastisch mooie omgeving tussen de wijngaarden en de cipressen:
Met aan het eind een mooie medaille, die je op feestelijke wijze en vooral met veel liefde wordt omgehangen:
Ik heb inmiddels aardig wat klassieke-fietsevenementen meegemaakt en ze zijn allemaal erg leuk, maar L'Eroica blijft toch wel heel bijzonder.
