Waarom verzamelen.

[Fotomaan]

Via de link http://oudefiets.nl/index.php/verenigin ... ij-fietsen kwam ik bij een aardig artikel van Jos Rietveld.

Omdat ik inmiddels en in alle bescheidenheid mag zeggen dat ik me zekere vaardigheden heb eigen weten te maken waardoor er weer goed gebruikt wordt gemaakt van een paar verloren gewaande fietsen ben ik op een punt gekomen waarop ik de vraag ‘waarom verzamel ik fietsen’ interessant ga vinden.
Het lijkt er op dat er een bepaalde mate van verzadiging bereikt moet worden voordat je je zoiets afvraagt.
’t Hoeft geen betoog dat die abstractie wordt geconcretiseerd door een schuur vol met fietsen.
‘Zou je niet eens opruimen?’ zijn voorzichtige pogingen van mijn sociale omgeving om tot een compromis te komen waarbij de verwijtbare menselijke eigenschap zich aandient om het chantabele van mijn medemens te verkennen door ze een mooie oude fiets in het vooruitzicht te stellen.
Tot op enig moment niet alleen mijn schuur maar ook mijn sociale omgeving verzadigd is en zich het probleem aandient dat er weer nieuwe argumenten gevonden dienen te worden om eventuele concessies zoveel mogelijk in mijn voordeel, of eigenlijk beter in het voordeel van het algemeen belang uit te laten komen.
Dat laatste blijkt geen goede onderhandelingspositie op te leveren voor mensen die allemaal voorzien zijn van de prachtigste fietsen.

Pas op de plaats maken is geen goede metafoor in deze context. Ik ben tenslotte geen loper maar een fietser.
Liever ‘even kijken of de Torpedo gesmeerd moet worden’ temeer daar deze schijnbare paradox mijn tweeledige gevoelens mooi beschrijft.
Daar gaat natuurlijk een testfase aan vooraf waarin door mij pogingen zijn ondernomen mij los te weken van leden van de onderdelenkast die ik al heel lang niet gesproken had.
Meneer dynamo en mevrouw koplamp keken me smekend aan om hun monogamie niet te verstoren, frames in een chronische identiteitscrisis wanhopig op zoek naar een balhoofdplaatje en leren zadeldekjes verweten mij dat ik als relatiebureau slecht had gefungeerd omdat ik geen fijn geveerd onderstel voor ze had gevonden.
Je begrijpt dat dergelijke verantwoordelijkheden bij een gewetensvol mens als ik onoverkomelijke bezwaren opriepen mij te scheiden van mijn getrouwen.
Wat een rotleven!

Stoere jongen, ferme knaap, foei wat sufferd staat gij daar!
Knopen doorhakken! Beslissingen nemen! kordaat handelen! nergens over nadenken en ruimte maken voor ontwikkeling hield ik mij voor.
Een diep gewortelde weerstand maakte mij blind voor de juiste richting.
Alles wat ik kon bedenken was het aangename met het nuttige verenigen maar hoe leer je dat? Vallen en opstaan was het eerste wat bij me opkwam en voorzichtige pogingen leverden enige ruimte op die onmiddellijk werd getorpedeerd ( ) door een opdringerig verlangen die weer op te vullen.
Door herhaling neemt de leerling de stof in zich op en na veel oefenen ontstond er een routine. Een vertrouwd raken met komen én gaan van geliefde leden van mijn onderdelen- en fietsenbestand leverde nieuwe inzichten op waardoor de wervingscommissie van het televisieprogramma ‘Help! Mijn man heeft een hobby’ bittere tranen plengde.

Voordat ik ooit een wiel gespaakt had wist ik niet welke lessen er als een soort ruis met het signaal mee zouden komen. Zoals een fotograaf de achtergrond niet altijd in de gaten heeft omdat hij of zij zich focust op het onderwerp zo was ik me niet bewust van mijn groeiende inzicht in dat wat er allemaal nodig is om zoiets ‘simpels’ als een fiets te kunnen bouwen.
Samen met het bewustzijn en het inzicht groeide het respect.
Door die verdieping kwam ik er achter dat er een uitputtende lijst met aspecten bestaat die in de eerste instantie niet met fietsen geassocieerd worden zoals bijvoorbeeld die van zelfoverwinning of de sociale.

Eenmaal tot bewustzijn gekomen bleek het nieuw verworven inzicht velerlei toepasbaar wat de focus aanmerkelijk verbreedde.
Als antwoord op de vraag waarom ik niet alleen van fietsen houd maar ook van fietsen kan ik zeggen dat het mijn wereld vergroot.
En daar blijk ik het voorlopig voor te doen.

Groetjes van mij,
Charles Waagenaar

[Michiel Röben]

Mooie woorden, hele mooie woorden...
Als je ooit een roman schrijft over je liefde voor de fiets en zijn onderdelen sta ik zeker voor in de rij. Het is bijna mooier dan onze hobby. ik zou bijna overstappen waar naar toe? Ik ben een groot voorstaander van het loflied der velocipisten. Laten wij jubelen in plaats van kraken.

groeten Michiel

[Durabo88]

Beste Charles,

Zeker mooie woorden, je hebt er echt de tijd voor genomen.

In mijn geval is het vooral een stukje esthetische en technische nostalgie en anderzijds het bekend met een ambacht willen geraken.

Groeten, Y.

[HJvMontfort]

Sinds een half jaar heb ik de mooiste smoes ooit, mijn werkplaats is zo ongeveer gelegen in een museum dus mijn nieuwe aanwinsten mogen zich daar ten toon stellen en de klanten smullen ervan!

[Fotomaan]

Waar is dat museum ergens? Dan kom ik een keer langs om mee te smullen.

Groetjes van mij,
Charles Waagenaar

[HJvMontfort]

Waar is dat museum ergens? Dan kom ik een keer langs om mee te smullen.

Groetjes van mij,
Charles Waagenaar

de fietsen op Vlieland die ik gefotografeerd had

http://s38.beta.photobucket.com/user/ni ... n%20Houter

[Fotomaan]

Ja! Tuurlijk!
FF vergeette