Er vielen mij meteen twee zaken op:
1. De staat van de balhoofdtransfer; als een fiets met deze leeftijd nog zo'n 'nette' transfer heeft dan is er op de fiets weinig gereden
2. De hoornen handvatten; het moest dus een duurder model zijn
Ik was wat laat met het reageren op de advertentie en begreep van de verkoper dat hij de fiets inmiddels had verkocht aan liefhebber die vanuit Indonesië de fiets reserveerde. Vanuit Den Haag zou iemand vervolgens contact opnemen en de fiets contant komen afrekenen.
Jammer, maar zo gaat dat nou eenmaal.
De volgende ochtend ontving ik echter een bericht van de verkoper. De Indonesische koper zag toch af van de aankoop. Dat er nieuwe banden om moesten was toch te veel van het goede...

Ik heb de fiets dus in 2e instantie alsnog kunnen kopen. Bij het ophalen van de fiets stond deze al in het zonnetje te wachten. Man, wat blijven die Fongersen toch altijd een genot om naar te kijken!
Het eerste wat me opviel was dat de fiets nog op (waarschijnlijk de eerste) Fongers banden stond! Het betroffen de banden met dubbele belijning wat voor de duurdere modellen gangbaar was. Het model type was een CCG 65 en het framenummer begon met 35 waarmee het frame in ieder geval in 1935 is geproduceerd.
In mijn loopbaan als Fongers verzamelaar ben ik nog niet eerder zo'n complete fiets tegengekomen. Alles was nog origineel; Banden, koplamp, dynamo, kettingkast, Lukas bel, hoornen handvatten, lak etc. etc. Het enige wat iets minder aantrekkelijk was, was de grote hoeveelheid roest. De fiets kwam uit een kelder van een villa in Tynaarlo en had daar erg vochtig gestaan. Gelukkig hebben we het hier wel over een Fongers rijwiel en bij een eerste inspectie bleek er gelukkig niets te zijn doorgeroest. Zelfs de Kron Prinz velgen die overduidelijk in een laag met vochtige drab hadden gestaan vertoonden gewoon nog hun chroom.
Bij de aankoop van de fiets had degene van wie ik de fiets kocht ook wat oude kentekenplaten gekocht uit de jaren '20 die uit dezelfde kelder kwamen. Deze bleken op naam te hebben gestaan van Dhr. Derk Garmt Landweer die directeur was van Strokartonfabriek WA Scholten in Sappemeer. Op de zitbuis staat nog vaag een postcode gegraveerd die ik nog eens zal natrekken.