Mijn eerste (onbetaalde) bijbaantje had ik als kleuter: toen leerde ik velgen spaken van mijn vader, de laatste eigenaar van Mustang. Later heb ik duizenden achterlichtjes in elkaar gezet, daar kregen we 1 cent per stuk voor. Na stevige ‘onderhandelingen’ werd dat later 2 cent.
Ik zat net op de middelbare school toen Mustang 1985 haar deuren sloot. Het leven ging door, met andere dingen.
Sinds een paar jaar ben ik met ‘oude fietsen’ bezig. Dat komt vooral omdat mijn vader flink in de historie van het familiebedrijf (in 1910 opgericht door mijn overgrootvader) was gedoken en veel ontzettend leuke en interessante dingen te weten was gekomen. Ik ben daarmee verder gegaan en heb de website http://www.mustangrijwielen.nl gemaakt. We weten inmiddels best veel, maar ontdekken ook steeds nieuwe dingen, vooral over de fietsen en de techniek. Geweldig leuk!
Inmiddels staat de schuur (zowel bij ons als bij mijn ouders) aardig vol met oude fietsen. Tien in totaal. Vier Octrooifietsen uit de jaren 30/40, een ‘vroege’ sportfiets uit 1949, drie fietsen met Rex-hulpmotor van begin jaren ’50, een sportfiets uit 1969 (mijn dagelijkse fiets) en een racefiets uit 1979. Allemaal Mustangs, voor andere merken heb ik echt geen plek
. In het dagelijks leven ben ik communicatiemanager bij een adviesbureau op het gebied van slim werken en reizen. Samen met Ruud heb ik twee zoons, van 10 en 15 jaar. We houden van reizen (o.a Afrika) en vooral van fietsvakanties.
Groet, Sandra
