Camel damesfiets fr

[unikap]

Zadelherstel Camel (Camselle)

Het hiervolgend verhaal is het relaas van een eigenwijze poging een bijzonder zadel te behouden. Het is een verhaal van vallen en opstaan om het wiel voor de zoveelste keer uit te vinden. Het is geen verhaal over hoe het moet, maar wel waar je mee te maken krijgt. Als pensionado was tijd geen belangrijke factor. Voor een werkend hobby-ist kan dat heel anders liggen en kan het in de arm nemen van een kundig professional de moeite waard zijn.

Van het Camel-fietszadel (fabrikaat onbekend) restte alleen het frame-pje, of armatuur zoals de fransen zeggen. Het armatuur was te zwaar belast geweest voor de lichte constructie van geperst blik van 0.5 mm met een breuk aan de linkerkant als gevolg.
Die armatuur-breuk is gerepareerd met een spalk van 0.5 mm blik van de achterklep van een Dyane die ik in 1986 gedemonteerd heb. Hij loopt helemaal van links naar rechts over de bovenkant van het armatuur. Lassen kan ik niet en het materiaal heeft laten zien niet sterk genoeg te zijn dus dan maar zo. De tekening laat zien hoe het was. De lompe in-stansing in het boven-armatuur om een oog te vormen voor de dragende schroefveer heeft te weinig vlees overgelaten om de belastingen te trotseren. Voor een hollander is dit een bijzondere constructie en dus gooi je het zadel dan liever niet weg.
Hoe het dek gemaakt was durf ik niet te zeggen. Afbeeldingen ervan heb ik niet kunnen vinden en daarom heb ik gekozen voor een aangepaste imitatie van het Spiraltozadel van mijn Kaptein Mobylette AV3 uit 1950.
De kleurigheid van frame en striping doen vermoeden, dat een gekleurd zadel in 2 kleuren best waarschijnlijk is. Maar uit een zeker conservatisme is gekozen voor zwart skai.
Eronder was ongetwijfeld een laag aangebracht die skai en wielrijder beschermde tegen rekkende en krimpende dunne spiraalveren. In 1950 gebruikte men hier een soort viltlaag voor en een Peugeot vouwfiets van rond 1980 had een laag taai plastic als bescherming. Tegenwoordig is er geen sprake meer van dunne spiraalveren, maar wordt een een vlakke kunststof houder voor de schuimlaag over de dikke schroefveren gelegd.
Over de shuimlaag ligt het skai of ander kunstof dek.
Een verknipte namaak-vilten tas van de opticien is hier voor toegepast in 2 lagen met verschillende patronen. Met de hand zijn deze vilten stukken koud tegen elkaar genaaid en daarover is het skai dek genaaid, overlappend want met zomen werd het vanwege de 1 mm dikke skai tè dik.
Van bovengenoemde Peugeot vouwfiets had ik een plastic onderdek liggen en daarop heb ik de maten het patroon vastgesteld. Als je zoiets niet hebt is er misschien met papieren stroken en behanglijm iets te maken.
Tot dusverre had ik slechts naaiwerk aan oude zadels vernieuwd waarbij het domweg opnieuw naaien van de losse delen vrij gemakkelijk is. Gewoon gebruik maken van alle beschikbare naaigaten en niets overslaan dan komt het vanzelf goed. Nu moest er een patroon gemaakt worden en de losse delen moesten een beetje strak en netjes passen. Met tape, wasknijpers en rijgsteken kon je de "koers" van naald en draad vastleggen, maar het bleek verstandig om de binnenbocht van de zoom te plannen door driehoekjes eruit te knippen. Vastnaaien en later driehoekjes eruit knippen gaf een slordiger resultaat.
Stoffeerders en schoenmakers zullen een stevige naaimachine gebruiken, maar als je bezig bent het wiel uit te vinden is dat wat hoog gegrepen.
Voor het bedienen van de naald en ijzergaren is een tangetje noodzakelijk. Neem de stukken garen niet te lang want alle passages door het skai-leer deden het ijzergaren zo snel slijten, dat 60 cm garen wel de limiet is.
Bij grotere lengtes gaat het stuk voor het opgebruikt is.
Alles moet je stap voor stap beredeneren en desnoods uitproberen met een paar proefstukjes.
Vaklui in deze materie wil ik nadrukkelijk uitnodigen om correcties aan te brengen in mijn aanpak. Waar ik gedwaald heb moeten niet alle lezers in dezelfde valkuilen trappen.
https://photos.app.goo.gl/P9DhACd12ER9GLak6
laatste 7 plaatjes

[non-fixie]

Mooi geworden! Dank voor het uitgebreide verslag.

En het leukste: ze heten Mafac Criterium!

Ha, ja. Had overigens ook Contrle le Montre kunnen zijn.

Jacques Anquetil had in 1961 een aparte fiets voor de openingstijdrit van de Tour de France die ermee was uitgerust: