Framenummer van de berylgroene Gazelle is 2179340, dit is bouwjaar 1967 !!! Zo ziet het er niet uit, lijkt veel jonger. Dus het kan bijna niet anders dan dat deze later bij Gazelle ooit is herbouwd, zoals wel vaker werd gedaan. Gezien het bestaande remmannetje achter naast de later aangebrachte cantilevernokken lijkt dit ook wel zo. Ook de diameter van de zadelpen is geen 27,2 mm. zoals je wel zou verwachten van een Reynolds frame. (lees: stickertje).
Lange achterpadden, maar dat was ik de 70-er jaren bij crossers ook nog wel. Zonder stelboutjes kon je het achterwiel dan ver achterin zetten, met het bijkomende voordeel dat je makkelijker naar een 28 schakelde. Versnellingskabels onder bracket zeker niet in 1967. Ook dat is mogelijk tijdens die verjongingskuur c.q. ombouw van wegframe naar crossframe tegelijkertijd gebeurd bij Gazelle ooit. Frame kwam ooit bij Hein Gelissen, Heirstraat 2A Beek (L) vandaan, de zaak bestaat nog. Opmerkelijk is dat er geen mannetje tussen de liggende vorken achter de bracket zitten. Zou deze weggehaald zijn? Weet niet meer of die bij de organieke Gazelle crossers wel zaten. Kan me voorstellen dat die vanwege modderophoping ooit zijn weg ontworpen. Ik bouw hem vooralsnog op als een soort gooi-en-smijt fiets op, min of meer met de afstellingen overeenkomend met mijn nieuwste en moderne gravelfiets. Een reservefiets, zolang het duurt. Niks hoeft origineel. Als voorbeeld, er komen V-brakes op, puur ook al omdat ik geen MAFAC cantileverremmen meer heb.
Ook de derailleurs zullen worden aangestuurd door Gian Robert buiscommandeurs (een Campagnolo kopie). Er zitten aan de onderste balhoofdlug wel kabelstoppers voor kabels naar de oorspronkelijk stuurcommandeurs. Ik heb ze niet meer, en vind het de investering ook niet waard. De voorvork is ooit vervangen, de mogelijk originele vork heb ik wel gezien maar de vorkbuis was ergens halverwege uitgezet mogelijk door te strak aandraaien van de stuurexenterpen. Bovendien vind ik het voor een crosser niet storend dat het een anders gekleurd exemplaar is. Het is een stukje nostalgie, destijds keken we toen ik nog crosste ook niet zo nauw. Als het maar deed wat het moest doen. Dat is met deze ook gebeurd, want het opgedroogde vet in het balhoofd was dikker dan pindakaas...
Het is een lekker klusje waar ik mijn ei wel in kwijt kan...
