Vandaag was het een mooie dag om maar weer eens op het hoge wiel te springen na de teleurstellende val vorige week.
De val vergeet je niet licht. Bij het opstappen de eerste keer voelde ik de onbalans die ik in Haastrecht ook voelde. Onbewust sla je dat op.
Op zondag is het altijd rustig bij ons in de buurt en de rit naar de Maliebaan over het eerste fietspad van Nederland en de Nachtegaal straat tussen het andere verkeer ging prima. Door het Wilhelmina park door mijn oude buurt en dan over de Prins Hendrik laan richting Kromme Rijn route.
Eenmaal voorbij het zwembad de Kromme Rijn is de weg afgesloten voor autoverkeer en daar heeft de fietser en de wandelaar het rijk alleen.
Bekijks heb je overal maar leuk is het met grote groepen mensen die voor je opzij gaan in het bos. Ohh, Ahh... Moet je die fiets zien papa. Kleine kinderen vallen om van verbazing. Hoe stap je op, hoe stap je af, hoe rem je? Bekende taal voor hoge bi rijders en altijd leuk om te horen.
Uiteindelijk gestopt bij het Pannenkoeken restaurant in Rhijnauwen en daar genoten van een kopje thee en koffie verkeerd.
Op de terugweg heb ik met Kaspar gewisseld van fiets en op de Seidel het hele stuk terug gefietst. Het was een prachtige rit en ik wil deze graag een keertje met gelijkgestemde geesten opnieuw rijden.
Groeten,
Michiel
