Veenlust - Een interessante geschiedenis!
Geplaatst: 15 jun 2014, 09.50
Met een beetje focus gaat er soms een wereld voor je open...
En bij deze Veenlust was dat zeker het geval. Gisteren heb ik de fiets naar Museum Station Kropswolde (http://mlagerwerf.wordpress.com/) gebracht waar stukje bij beetje steeds meer Groningse rijwielhistorie te bewonderen is.
Een eerste leuke vondst rondom de Veenlust was dat het frame gefabriceerd blijkt te zijn door de Mustang fabriek te Assen (zie ook: http://mustangrijwielen.nl/).
Nadat eerst de bijna identieke manier van framenummering was vastgesteld bleek bij navraag dat Mustang inderdaad fietsen leverde aan L. de Graaff te Veendam. De Graaff had tevens een agentschap van Philips (de elektrische apparaten), en zo bleken er wel eens frames tegen een TV o.i.d. geruild te worden. Leuk detail is ook dat de Veenlust een Philette verlichtingssetje gemonteerd heeft van Philips.
Een tweede leuke aanvulling kwam van Martijn Lagerwerf die het stationsmuseum in Kropswolde runt.
Hij wist te vertellen dat de naam Veenlust bij de meeste Groningers beter bekend staat als het markante gebouw te Veendam dat oorspronkelijk als Duits Restaurant was gebouwd voor de Wereldtentoonstelling van 1883 (zie ook: http://nl.wikipedia.org/wiki/Wereldtent ... g_van_1883).
Na de tentoonstelling werd het restaurant aangekocht en naar
Veendam verscheept om daar als sociëteit dienst te gaan doen (zie ook: http://parkstadveendam.nl/index.php?pag ... o&id=13121). Veenlust was voor ‘hoge’ heren, terwijl de gewone man de
sociëteit niet mocht betreden. Pas in 1929 kwam daar na uitbreiding en verbouwing verandering in en in 1931 was ook de grote parktuin van deze sociëteit voor alle Veendammers vrij toegankelijk.
Door het in 1963 aangebouwde hotel verdween het oude 'wereldtentoonstellingsgebouw' geheel uit het straatbeeld.
Het gebouw werd letterlijk ingepakt in de moderniseringsgolf.
In het jaar 2000 wordt het Veenlustterrein volledig gesloopt en krijgt het na 118 jaar een woonbestemming.
Bij de sloop in 1999 kwam het oude paviljoen weer even in de
schijnwerpers, evenals restanten van het met goud
gesjabloneerd behang. Het behouden van dit oude goed geconserveerde symbool van cultuur in de Veenkolonie bleek helaas niet haalbaar.
Om toch iets van de plaatselijke geschiedenis te behouden kwam er een modern nieuw wooncomplex dat door haar vorm en zwarte baksteen volgens veel inwoners veel weg heeft van een turfstapel. Hotel De Unie en Veenlust
Er zijn sterke verbanden te leggen tussen de sociëteit Veenlust, de oprichting van groothandel L. De Graaff en hotel De Unie.
In het jaar (1883) van de Wereldtentoonstelling te Amsterdam, organiseerde Veendam het 36e Nederlandsche Landhuishoudkundig Congres.
Hotel De Unie, waar groothandel De Graaff zich zou gaan vestigen, speelde een centrale rol tijdens de activiteiten en het vierdaagse congres werd groots opgezet. De tuinen achter De Unie werden ‘s avonds elektrisch verlicht, een nieuwtje uit Parijs. De zaalruimte in hotel De Unie bleek echter al snel te klein voor dergelijke evenementen. Om evenementen van enige omvang te kunnen blijven organiseren was er behoefte aan een grotere zaalruimte. De enige oplossing leek het oprichten van een vereniging die zelf een zaal zou gaan exploiteren.
Het centraal gelegen en op afbraak te koop staande Hotel Everts leek een geschikte locatie en het Duits paviljoen van de wereld tentoonstelling, het latere Veenlust, leek een geschikt onderkomen om grote evenementen te blijven organiseren.
Aansluitend werd op 31 januari 1884 de ‘Vereeniging Sociëteit Veenlust’ opgericht.
Een van de organisatoren van de goed bezochte tentoonstellingen in het voormalig Duitse restaurant dat nu de naam Veenlust droeg was R. de Graaff. Op deze tentoonstellingen waren uiteraard de nieuwste technische hoogstandjes uit die tijd te bewonderen, waaronder dus ook fietsen.
In 1917 werd in het grote pand van hotel de Unie de rijwiel- en
radiogroothandel R. L. de Graaff N. V. gevestigd. De Graaff
Toen de Sociëteit Veenlust nog een gesloten en deftige bedoening was voerde de Graaff de naam Veenlust al op zijn rijwielen wat blijkt uit een advertentie uit 1927. Dat de familie de Graaff altijd al iets met Veenlust had blijkt uit de levensloop van Rein de Graaff, de zoon van Dhr. L. De Graaff.
Doorreizende musici die na een optreden bij zijn ouders sliepen en zich over de daar aanwezige piano ontfermden maakten van hem geen fietsverkoper maar een Jazz pianist (zie ook: http://nl.wikipedia.org/wiki/Rein_de_Graaff).
Rein zal later regelmatig optreden in theater Veenlust. Na een krantenbericht waaruit bleek dat in het museum van deze Firma de Graaff een Noordster te bewonderen was, wist hij het museum te Kropswolde te vinden. Want, zo wilde hij graag weten, hoe krijg je vandaag de dag nog een Noordster gevonden?
In het station stond echter ook een oude piano en van antwoorden kwam niet veel terecht. Daarbovenop moest Martijn in alle haast zoeken naar een LP die hij ergens van Rein had, voor de handtekening. Hoe kom je aan een LP met handtekening van Rein de Graaff is in dit verhaal dus duidelijk geworden, Een Veenlust is weer een ander verhaal. (vrije vertaling van: http://mlagerwerf.wordpress.com/2014/06/14/veenlust/).

En bij deze Veenlust was dat zeker het geval. Gisteren heb ik de fiets naar Museum Station Kropswolde (http://mlagerwerf.wordpress.com/) gebracht waar stukje bij beetje steeds meer Groningse rijwielhistorie te bewonderen is.
Een eerste leuke vondst rondom de Veenlust was dat het frame gefabriceerd blijkt te zijn door de Mustang fabriek te Assen (zie ook: http://mustangrijwielen.nl/).
Nadat eerst de bijna identieke manier van framenummering was vastgesteld bleek bij navraag dat Mustang inderdaad fietsen leverde aan L. de Graaff te Veendam. De Graaff had tevens een agentschap van Philips (de elektrische apparaten), en zo bleken er wel eens frames tegen een TV o.i.d. geruild te worden. Leuk detail is ook dat de Veenlust een Philette verlichtingssetje gemonteerd heeft van Philips.
Een tweede leuke aanvulling kwam van Martijn Lagerwerf die het stationsmuseum in Kropswolde runt.
Hij wist te vertellen dat de naam Veenlust bij de meeste Groningers beter bekend staat als het markante gebouw te Veendam dat oorspronkelijk als Duits Restaurant was gebouwd voor de Wereldtentoonstelling van 1883 (zie ook: http://nl.wikipedia.org/wiki/Wereldtent ... g_van_1883).
Na de tentoonstelling werd het restaurant aangekocht en naar
Veendam verscheept om daar als sociëteit dienst te gaan doen (zie ook: http://parkstadveendam.nl/index.php?pag ... o&id=13121). Veenlust was voor ‘hoge’ heren, terwijl de gewone man de
sociëteit niet mocht betreden. Pas in 1929 kwam daar na uitbreiding en verbouwing verandering in en in 1931 was ook de grote parktuin van deze sociëteit voor alle Veendammers vrij toegankelijk.
Door het in 1963 aangebouwde hotel verdween het oude 'wereldtentoonstellingsgebouw' geheel uit het straatbeeld.
Het gebouw werd letterlijk ingepakt in de moderniseringsgolf.
In het jaar 2000 wordt het Veenlustterrein volledig gesloopt en krijgt het na 118 jaar een woonbestemming.
Bij de sloop in 1999 kwam het oude paviljoen weer even in de
schijnwerpers, evenals restanten van het met goud
gesjabloneerd behang. Het behouden van dit oude goed geconserveerde symbool van cultuur in de Veenkolonie bleek helaas niet haalbaar.
Om toch iets van de plaatselijke geschiedenis te behouden kwam er een modern nieuw wooncomplex dat door haar vorm en zwarte baksteen volgens veel inwoners veel weg heeft van een turfstapel. Hotel De Unie en Veenlust
Er zijn sterke verbanden te leggen tussen de sociëteit Veenlust, de oprichting van groothandel L. De Graaff en hotel De Unie.
In het jaar (1883) van de Wereldtentoonstelling te Amsterdam, organiseerde Veendam het 36e Nederlandsche Landhuishoudkundig Congres.
Hotel De Unie, waar groothandel De Graaff zich zou gaan vestigen, speelde een centrale rol tijdens de activiteiten en het vierdaagse congres werd groots opgezet. De tuinen achter De Unie werden ‘s avonds elektrisch verlicht, een nieuwtje uit Parijs. De zaalruimte in hotel De Unie bleek echter al snel te klein voor dergelijke evenementen. Om evenementen van enige omvang te kunnen blijven organiseren was er behoefte aan een grotere zaalruimte. De enige oplossing leek het oprichten van een vereniging die zelf een zaal zou gaan exploiteren.
Het centraal gelegen en op afbraak te koop staande Hotel Everts leek een geschikte locatie en het Duits paviljoen van de wereld tentoonstelling, het latere Veenlust, leek een geschikt onderkomen om grote evenementen te blijven organiseren.
Aansluitend werd op 31 januari 1884 de ‘Vereeniging Sociëteit Veenlust’ opgericht.
Een van de organisatoren van de goed bezochte tentoonstellingen in het voormalig Duitse restaurant dat nu de naam Veenlust droeg was R. de Graaff. Op deze tentoonstellingen waren uiteraard de nieuwste technische hoogstandjes uit die tijd te bewonderen, waaronder dus ook fietsen.
In 1917 werd in het grote pand van hotel de Unie de rijwiel- en
radiogroothandel R. L. de Graaff N. V. gevestigd. De Graaff
Toen de Sociëteit Veenlust nog een gesloten en deftige bedoening was voerde de Graaff de naam Veenlust al op zijn rijwielen wat blijkt uit een advertentie uit 1927. Dat de familie de Graaff altijd al iets met Veenlust had blijkt uit de levensloop van Rein de Graaff, de zoon van Dhr. L. De Graaff.
Doorreizende musici die na een optreden bij zijn ouders sliepen en zich over de daar aanwezige piano ontfermden maakten van hem geen fietsverkoper maar een Jazz pianist (zie ook: http://nl.wikipedia.org/wiki/Rein_de_Graaff).
Rein zal later regelmatig optreden in theater Veenlust. Na een krantenbericht waaruit bleek dat in het museum van deze Firma de Graaff een Noordster te bewonderen was, wist hij het museum te Kropswolde te vinden. Want, zo wilde hij graag weten, hoe krijg je vandaag de dag nog een Noordster gevonden?
In het station stond echter ook een oude piano en van antwoorden kwam niet veel terecht. Daarbovenop moest Martijn in alle haast zoeken naar een LP die hij ergens van Rein had, voor de handtekening. Hoe kom je aan een LP met handtekening van Rein de Graaff is in dit verhaal dus duidelijk geworden, Een Veenlust is weer een ander verhaal. (vrije vertaling van: http://mlagerwerf.wordpress.com/2014/06/14/veenlust/).