Vereniging De Oude Fiets

for what it's worth

ik pas dat hobby moffelen al enkele decennia toe. Zonder een specialist ter zake te zijn moet ik zeggen dat het eenvoudiger is dan het klinkt.

De edelmetaaldelen op mijn gitaren heb ik steeds met een emaillak afgelakt om exidatie tegen te gaan. Deze lak drrogde traag op. Als een dunne laag werd gevraagd spoot ik dat met een airbrushpistool. Als het dikker mocht zijn dan domplede ik het deel gewoon in de lak en liep het afdruipen.
Vanaf de lak stofdroog was ging het stuk in de warmelucht oven. Dit steeds wanneer Veerle niet thuis was, want vrouwen hebben dat niet zo graag. Na verloop van tijd heb ik me dan zo'n low-budget-huis/tuin/camping oventje aangeschaft omwille van ... juist ja, ... de taarten en dergelijke.

Mijn ervaring met het wel of niet verwarmen van de lak is hardheid en schadegevoeligheid. Als ik zo'n vernist stukje messing van lak had voorzien zonder te verwarmen, kwamen er bij het aanschroeven onmiddellijk duidelijk zichtare krassporen op. Bij de verwarmde (geharde) versie kwamen die er ook in, maar de vernis werd ter plaatse niet mat, je zag de krassen dus minder of niet.

Met welke lak dit kan weet ik niet. Ik heb nog steeds diezelfde glazen bokworstenpot met emailvernis uit eind jaren 80 die maar niet op raakt.
Googlen op emaillak brengt niet veel resultaten.

Beste Ed,

Ik gebruik ook soms email-lak, eveneens uit oude voorraad.

(De zoekmachine vindt het op de term 'enamel paint', in vele kleuren te koop voor toepassing op plastic bouwdozen, echter in potjes op dezelfde microschaal als de te schilderen schaalmodelletjes, dus dat schiet niet op.)

Laatst kocht ik echter nog een busje 'fietsenlak' –met de naam Cyclus– en heb daarin een zelfgemaakt onderdeeltje gedompeld.
Dat werd heel mooi maar blijft inderdaad zacht, althans 'taai', met een kwetsbaar oppervlak zoals u ook omschrijft.

Op dit moment heb ik een vergelijkbaar klusje liggen, en zal, n.a.v. uw ervaring en advies, het object eens in een oven van 130º 'naharden' zo gauw het stofdroog is.

De ervaring zal ik hier spoedig delen; met dank voor de uwe.

Ik zou het niet moeten doen, off topic gaan terwijl ik als mede-moderator de orde moet handhaven.......

Maar wat is nu uiteindelijk de meest ideale lak voor een kaal frame? Autolak (niet in ratelbusjes maar echt) of goed uitgevoerde poedercoat? Ik neem toch aan dat auto's niet voor niets niet gepoedercoat worden?

Ha ha ha ha!
Lekkere discussie.

Dat hangt af van je fiets en van het doel.
Hoge bi: niets: geen lak, geen spat veranderen.
Jaren 20-50: beetje bijwerken, kun je discussie over voeren.
Gebruiksfiets zonder historische waarde? Niet te origineel meer? Ga je gang, leef je uit. Poedercoat OK.

Liefhebbersfiets voor in je museum en af en toe rijden? Netjes herlakken. In nieuwstaat zoals Ed doet, of als zogenaamd antiek, zoals ik doe. Vele wegen leiden naar de oldtimer fiets.

Maar puur technisch? Objectief? (voor zover dat bestaat). Wat is technisch het beste?

Stel; in het jaar 2100 wordt een hoge Bi uit 1880 gevonden op een zolder. Regelmatig gebruikt door een liefhebber die er iedere dag 10 kilometer mee naar z'n werk fietste, en terug, ook met slecht weer. En dat tot z'n pensioen (toen nog met 75......).

Waar is men in 2100 dan het gelukkigst mee;

1) een restauratie die het beeld van de fiets in het jaar 2000 het beste recht deed, dwz een coating van owatrol op resten van originele lak en ontroeste delen metaal. (helaas is de owatrol coating niet alle 100 jaar consequent bijgehouden).

2) 2K autolak, mooier dan nieuw restauratie. Niet altijd consequent bijgehouden.

3) kwaliteits-poedercaoting: ziet er anders uit (voor de kenner trouwens), maar is erg strak. Niet altijd consequent bijgehouden.