Vereniging De Oude Fiets

goed werk!
Dat ruimen, hoe gaat dat? Ik moet dat binnenkort doen bij mijn ebonieten handvatten van de Crescent.

Ha Maarten,

Ik gebruik zo als ik schreef een ruimer die ik oorspronkelijk gemaakt heb om de conische binnenkant van fluiten te maken.

Bouwers van dwarsfluiten ,blokfluiten etc. zijn het meest ervaren met het maken van dergelijke gaten. Die maken bijna altijd zelf hun ruimers en vaak op een eenvoudige manier.

Mijn ruimer is tamelijk ingewikkeld met drie groeven waar lange messen in zitten. Dat is eigenlijk een overbodige luxe. Als je de vorm van het stuur over zet op een staaf ijzer . Dus een zelfde conische vorm maakt en je vervolgens een flinke hap uit die staaf slijpt ,dan heb je al een ruimer. Hoe scherper de hap des te beter snijdt zo`n ruimer.

Ik ben met mijn handvatten begonnen met de buitenkant rond te maken dat spant makkelijker in in een drieklauw. Vervolgens heb ik een gat van 12,5 mm door het hele blok geboord.
Daarna de ruimer er stukje bij beetje in gewerkt.
Omdat mijn ruimer tamelijk dik is komt ze snel vol te zitten met houtpoeder. Vaak lossen dus anders loopt de boel vast.
Na afloop heb ik de ruimer gebruikt als steun-as om het handvat op te steken tijdens het conisch afdraaien van de buitenkant.
De handvat klemt lekker op de ruimer zodat ze niet gaat mee draaien met het bewerken.

Groeten,
Maarten

OK leuk, gewoon zelf maken dus, die ruimer.

Ik ben maar weer eens verder gegaan met de restauratie en heb me op de spatborden gestort.

Het achterspatbord van de Singer was nog aanwezig gelukkig echter het had een vervelende verzakking achter de bovenste ophanging.
Alsof er eens iemand had meegelift en daarbij het spatbord had neer gedrukt.
Op foto`s op de site antique bicycles van Maarten B is dat heel goed te zien.

Ik heb al eens eerder een walsje gemaakt voor safety spatborden en kon dat weer gebruiken echter de rollen waren voor een wat breder type spatbord en dus moesten er nieuwe rollen gemaakt worden.
Ik heb de holle rollen uit twee stukken gemaakt (en tot een gelast) omdat ik beter vanaf de buitenkant met een scherpe beitel een (halve) holling kan draaien dan midden uit een stuk staf een z.g. holle verdieping draaien.

In eerste instantie heb ik het achterspatbord op herhaling gestuurd.
Het platte stuk is verdwenen en dat gaat omdat het opgerekt is geweest niet zo los uit de hand goed komen. Daar heb je het best een walsje voor nodig.

Later heb ik een strook geknipt van wat het voorspatbord moest
worden. Plaat van 1 mm dik ,de gebruikelijke maat in die tijd.

1e stap is het voorvormen van de bolle vorm
Nadat er een langgerekte goot is ontstaan ga ik deze invoeren in de wals.
En ontstaat er een spatbordvorm.
Er ontstaan wel al snel kleukels en slingers aan de buitenkant van het spatbord. Het is noodzakelijk om deze tussen het walsen door recht te strijken (dwz hameren) anders loopt de vorm te ver uit de pas en worden de kreukels groter en groter.
Op tijd tot de orde roepen dus.
Na het rollen is wat bewerken met de veil en hamer toch nog wel noodzakelijk maar ik ben al heel tevreden dat het gaat .

Zeker zo leuk zijn de dingen die zo`n spatbord af maken.
Ik heb de voorste bevestiging gemaakt na beeld van de achterspatbordbevestiging en na het vormpje waarmee de kettingkast vast zit.
Op de Singer van Velorama zit een rechthoekig bevestigingsstripje en dat had ik bijna nagemaakt.
Echter na het bestuderen van meerdere Singer foto`s bleek het meest voorkomende model toch meer overeenkomstig te zijn met de druppelvormige achterspatbord bevestiging.
De keuze voor deze vorm lijkt me uiteindelijk de beste.
Inmiddels zit het voorspatbord op de fiets en is de spatbordbeugel ook nagemaakt. Materiaal met een diameter van 5,5 mm .Wel even wat werk om dat van een staf rond 6 mm te maken maar ik vind dat je niet met 5 of 6 mm niet aankomen als de originele achterspatbordbeugel 5,5 mm meet.
Opvallend sterke spatborden overigens.
Ik hang de fiets gewoon op aan het achterspatbord ,geeft geen krimp!
Dan heb ik nog de 5 gebroken spaken van het voorwiel vervangen.
In eerste instantie wilde ik er nieuwe koppen op slaan. De spaken komen van de Matchless hoge bi en hadden de nodige roestsporen. Nu bleek ,en dat had ik met het achterwieltje van de Matchless ook al ondervonden dat door de roestverzwakkingen er geen mooi kopje meer op de oude spaak te kloppen valt.
Het wordt een en al groef en dus verzwakking.
Wat ik nu gedaan heb is kleine spaakkoppen gedraaid en die heb ik met zilver vast gesoldeerd om de oude spaken. Het zilver vloeit mooi om de spaaksteel en deze methode is goed sterk.
Het is op de foto niet 100% goed te zien maar ik verzeker dat het mooi doorgevloeid is en zeker ook sterk genoeg.
Prachtig om zo de oude Matchless spaken met verdikking te kunnen hergebruiken voor de Singer!

Groeten,
Maarten

Dat is weer genieten Maarten!

Nol

Vakmanschap is meesterschap . Foto,s van Paul Huf ?

Super!
Maar hoe zit het spatbord vast aan de steun? Geklonken? Of met een boutje van onderaf?

Dank voor de reacties!
Leuk om te weten dat je ergens voor schrijft en foto`s maakt.

Ik moest het even opzoeken Gerrit; Paul Huf.
De Grolsch reklame`s oa fotografeerde hij zag ik..

Maarten, het spatbord zit in dit geval vast met drie proplasjes van onder uit (en weer vlak geslepen) maar origineel zal het gesoldeerd zijn denk ik.
De Singer met voorvering uit het Franse museum heeft twee of drie klinknagels door het plaatje heen maar dat is de enige Singer die ik ken met een dergelijke bevestiging. Mijn achterspatbord laat niets zien dus daar zal wel koper tussen zitten denk ik.

Groeten,
Maarten

In tegenstelling tot wat ik melde blijken er toch drie klinknageltjes onder het achterspatbord te zitten.
Ze zijn ook net te zien op de foto van het achterspatbord in de wals.
Blijkbaar toch geklonken dus en aan de bovenkant weg geslepen om het een gladder uiterlijk te geven.
Dat is nog wel de moeite waard om na te maken in het voorspatbord.

Groeten,
Maarten

Beste groep ,
bij deze de laatste foto`s van m`n Singer.

Ik heb de afgelopen dagen tijd besteed aan het achterwiel.
Dat wil zeggen , de naaf uitspaken heel voorzichtig om de spaken heel te houden. Aan kettingkant wilde de spaken alleen los door de naaf te verwarmen. Wel typisch omdat je eerder zou verwachten dat de kettingkant vetter is gebleven en daarmee beter los zou komen. In dit geval dus andersom. Een spaak sneuvelde daarbij waardoor het aantal bij te maken spaken op 6 kwam.
Ik heb ze allemaal afgeschuurd (nog in het wiel zittend)en
vernikkeld terwijl ze nog door de velg staken.
Ter herinnering de spaken zijn verdikt aan schroefdraadkant en hebben een kop aan de andere (velg) kant . Ze kunnen dus niet meer uit de velg gehaald worden.
Na het schoonmaken van de naaf met vast tandwiel en de 6 spaken overgebleven van het voorwiel en van de matchless kon het achterwiel weer in elkaar.
De stalen naaf overigens is geheel gehard waardoor de schroefdraad van de spaakgaten ook heel zijn gebleven en tevens niet meer te veranderen. Je kan er niets aan verspanen zo gezegd.

Het spaken en recht houden van de velg is bij dit soort wielen een fijnzinnig maar ook rechttoe rechtaan klus.
Fijnzinnig omdat iedere aandraai slag resulteert in een verandering van de velg en rechttoe rechtaan omdat er geen vreemde onverwachte veranderingen op treden.
Iedere handeling resulteert in een duidelijk effect. Dit alles is te danken aan de direct gespaakte wielen. De spaken gaan linearecta van velg naar naaf.
Inmiddels heb ik een stukje gereden op het gras. De banden liggen er om maar zitten nog niet vast gelijmd.

Het valt me op dat de banden niet zo graag eraf willen lopen
ik denk dat dat komt door dat ze shore 50 zijn. Een hardere soort wordt uitgewalst bij het rijden en komt dan niet meer terug als er ruimte is door door een slechte verbinding met velg . Je zit dan tijdelijk met een overschot aan band die makkelijk tussen de vork komt of van de velg afloopt.
De shore 50 banden zijn zo makkelijk samendrukbaar dat deze vlak achter de aanraking met de stoep weer terug veert in haar oorspronkelijke stand. Dat verklaart dat ik met ongelijmde banden kan rijden.
Ik heb overigens ,getriggerd door de vraag van Maarten B over de bevestiging van het spatbord, deze nog eens aangepast op de wijze zo als dat hoort. Zelfs niet met klinknagels maar met bolkopboutjes die van onder af door het spatbord zijn geschroefd.
Ze zijn nadien nageklonken om loslopen te voorkomen.
Dat zit zo over heel de fiets ,achterspatbord, spatbordbeugels en kettingkast randje. Schroefjes met een wat platgeslagen kop.

Volgende project in het Singer verhaal is een Singer kinderfiets uit 1882
Duidelijk herkenbaar stuurdopmoertje en rembevestiging aan het stuur. Kijk maar bij de Matchless een eind terug in dit verslag.
Een 44 inch kinderfiets met nog een hoop werk... maar dat vinden we leuk (geloof ik toch)!

Groeten,
Maarten