gelugde frames van Burgers

[maartenB]

Behalve de luxe modellen van Fongers en Burgers ken ik die gelugde frames in NL niet zo. In Engeland wel, mijn Sunbeam van 1933 heeft het nog.
Mijn Burgers damesfiets van 1914-1915 heeft overigens wel een gelugde staande achtervork, maar geen gelugde liggende vork.

Leuk dat laatst hier op het forum nog een heel hoge vroege Burgers voorbij kwam met gelugde staande en liggende achtervork!

Bijzonder zijn bij Burgers ook de uitvaleinden (heet dat zo?) van de achtervork. Bij mijn fiets is dat de bekende platgeperste buis. Bij de fiets die Simon te koop heeft of had is dat een vreemde 'open' buis. (zie foto hieronder) Bij die fiets die hier laatst op het forum opdook zag het eruit als een ingesoldeerde pat- maar de foto was niet helder. Kortom: er was keuze of er is in de fabriek of later gerommeld.

[Maarten Waarlé]

Even terugkomen op de foto van Fietser,
Inderdaad ,de rechtse afbeelding laat die losse eindstukjes zien.
Fongers model BB en bijvoorbeeld de Gazelles van net voor 1940 met de slanke voorvorken hebben dat aan de voorvorkpoten.

Mijn Joubert damesfiets heeft dan weer aan achtervorken alles gesoldeerd en niets geknepen of gebogen.
Zelfs de D vormige achtervork buis is over de lengte gesoldeerd.
De Joubert is een plaatselijk Haarlem`s fietsenmakersmerk.
Wel gezien de uitrusting een duurder model.

Groeten,
Maarten

[maartenB]

Ja ik vind het wel grappig dat wij als verzamelaars zo dol zijn op die extra ingesoldeerde plaatjes en lugjes. De kopers waren dat destijds ook: het was een teken van luxe en kwaliteit.
Maar constructief zie ik geen enkel voordeel. Is dat er wel?
Een topmerk als Raleigh had eind jaren 20 al gewoon platgewalste stalen buizen op de duurste modellen, zoals de X frame. En of het frame van een Fongers HF nou veel gammeler was dan van een BB?

[fietser]

Ja ik vind het wel grappig dat wij als verzamelaars zo dol zijn op die extra ingesoldeerde plaatjes en lugjes. De kopers waren dat destijds ook: het was een teken van luxe en kwaliteit.
Maar constructief zie ik geen enkel voordeel. Is dat er wel?

Jawel. Een vork met lug ertussen is stijver dan doorlopende poten met een tussengesoldeerd mannetje (dus minder gauw een kromgetrokken achterframe). Daarnaast zie je dat mannetje weleens aan een kant loslaten, of ze roesten weg (liggende achtervork).

Een topmerk als Raleigh had eind jaren 20 al gewoon platgewalste stalen buizen op de duurste modellen

Raleigh was nooit een topmerk, hooguit als je het over de top aantallen hebt die ze produceerden. Ze gingen gewoon prima met de tijd mee, met het oog op efficiënte massaproductie in tijden van stijgende vraag. Dat heeft ze groot gemaakt.

'

[Maarten Waarlé]

Helemaal mee eens,

Raleigh kan als top merk worden beschouwd als het gaat om bedrijfsvoering .Daar past in dat je je fietsen goede marketing mee geeft en dat je ze niet te ingewikkeld in elkaar steekt(arb. kosten reductie).
De achterrembediening is in dat licht ook wel een goed voorbeeld.
De remstang gaat gewoon de bocht om onder de trapas. Hoezo scharnier? pluim voor de man/vrouw die dat bedacht heeft.
Behalve dat het grappig is zien wij liefhebbers natuurlijk liever allerlei stangetjes en scharniertjes.

Groeten,
Maarten

[maartenB]

Ja ik zie jullie punt. Raleigh was inderdaad geen topmerk, al maakten ze erg goede fietsen, vooral qua lagerwerk. Sunbeam stond destijds beslist hoger in de markt en die heeft wel overal lugs enz.
Dus jullie vinden ook dat een aangesoldeerde pat (pad?) echt beter is dan een vlakgewalste buis? Ik zie het voordeel als je er ook stangen voor de spatborden of het achterrek aan vast maakt (zoals bij de sportjes uit de jaren 50-60) maar als je dat allemaal niet hebt? Voor mijn gevoel is het dan vooral leuk om naar te kijken. Een van de details die een fiets apart maakt.

[Michiel Röben]

Hallo allen,
Ik ben het niet helemaal met jullie eens. Raleigh was een goede fiets voor redelijk geld. Ze zagen idd dat marketing een goed instrument was om een fiets aan de man/vrouw te brengen en waren slimme bouwers. Dat maakt een fiets een goed product. Verder zijn de fietsen betrouwbaar en de service was ook prima. De fiets had goed chroom, wat je van veel andere merken ook niet echt kunt zeggen. Gazelle is een school voorbeeld voor bijvoorbeeld slechte kwaliteit chroom. Nu zeg je dan dat is appels met peren vergelijken, nee het zijn allebei fietsen. Kruisframe van Gazelle, prima fiets maar zowat 10 kg zwaarder dan de Raileigh. Ok een paar naven van SA wegen ook wat. Maar dat we nog steeds op die fietsen willen fietsen zegt wel wat. Een Raleigh uit 1920 die nu pas zijn freewheel verliest? Kwaliteit meneer. Recht frame ook na 95 jaar? Kwaliteit. De achterpatten geplet? ook bij de hele vroege fietsen? Na 95 jaar nog heel? Kwaliteit. Slimme goedkope oplossingen voor patten, stangenremmen? High tension steel pipes en allerlei mooie materialen die de fiets licht, sterk en betrouwbaar maakte. Raleigh had het... Ik vind het een heerlijk sturende en lichtlopende fiets. Heel wat lekkerder lopend dan bijvoorbeeld een Fongers en menig andere Nederlandse fiets. Echt een fiets waar je uren op kunt fietsen zonder bijvoorbeeld in mijn geval problemen te krijgen met je gewrichten. Niet geheel onbelangrijk voor een fietser. Mooie details als de Goldleafe uitvoering van de Superbes en het statige slanke stuur en stuurslotje maken van de fiets een status symbool. Aangesoldeerde patten? Who needs them? Een kwaliteits fiets met goede afgeplatte patten doet echt niet onder voor een aangesoldeeerde lug. Sterker nog het is veel slimmer om de verbinding uit zo min mogelijk delen te hebben. Kan allemaal stuk...

Ik vind ze ook prachtig maar zeg nou eerlijk, hoeveel tijd gaat er verloren aan zulke bevestigingen. Zo kijkt een fabrikant naar innovatie. En het lijkt me toch een beetje ouderwets al die losse stukjes. Maar mooi is het zeker onder een fiets uit 1900. Daarna was de techniek alweer veel verder.

Mijn Humber uit 1898 heeft een rechter lug met een hoek en daarna een soldering. Prachtig voor een verzamelaar maar efficiënt? Het is hoe je er naar kijkt. Maarten je mag best trots zijn op je Raleigh hoor. Het is gewoon een dijk van een rijwiel dat je nog een paar honderd jaar plezier geeft in de familie...

Groeten van een tevreden Raleigh rijder (ook Gazelle, Fongers, Simplex etc.)

Michiel

[Maarten Waarlé]

Ha Maarten,

Over Raleigh , dat had ik nog als voorbeeld willen aanhalen;
De naven van Raleigh uit de jaren 20 zijn gebouwd zonder stofkap maar met een conus die bijna zo groot is als de cup.
Bovendien zitten er geen contramoeren of ringetjes met een sleuf op de as. Alles dus met zo min mogelijk onderdelen/bewerkingen. Dat past in de Raleigh strategie maar of ze ook zo geweldig goed waren die lagers?
De luxere fietsen die ik uit elkaar heb gehaald hebben over het algemeen goede lagers maar ik wijt dat ten minste voor een deel aan het kleine gebruik. Luxe fiets-dure meneer-zondagse tochtjes.
Goedkope fiets-arbeider-dagelijks ploeteren naar de fabriek.
Ik vind het lastig een kwaliteit aan een specifiek merk/model te hangen met uitzondering van de groefkogellagers natuurlijk.
We hebben immers geen km standen om te vergelijken.

Wat betreft de gesoldeerde lugs en patten. Ik denk dat een fiets met of zonder veel soldeerwerk in beide gevallen de
zeg 15 jaar gebruik prima kan overleven.
Raleigh staat immers niet bekend om veelvuldig frame-vorkbreuk en de luxe zondagsrijders van de FG BB zijn niet bij uitstek de zware gebruikers dus dat is geen reden tot toepassing.
Bij transportfietsen zie je in de meeste gevallen plat gemepte buis en buismannetjes dus daar hoeven we het ook niet te zoeken.

Ik denk dat het van oorsprong (safety tot jaren 10) een gebruikelijke bouwwijze was en dat het later een sjieke uitstraling kreeg.
Bewerkelijker is het in ieder geval en daarmee duurder in productie. Op een goedkope fiets laat je dat liever.

Groeten,
Maarten

[Maarten Waarlé]

Michiel,
onze berichten kruiste elkaar maar ik geloof dat we het in grote lijnen met elkaar eens zijn.

Inderdaad lekkere fietsen die Raleighs en prettig ontworpen.

Groet,
Maarten

[Michiel Röben]

Ha die Maartens.
Jah je kan wel zeggen dat ik een gekleurde liefde voor dat Engels merkje heb. En al heel lang want toen ik Irene leerde kennen reed ze op een ... Omafiets van Raleigh met stalen oliebad kettingkast model plusminus 1930. Ik werd verliefd op het meisje maar ook op de fiets. Hummm weet niet of dit objectieve fietsologie is maar goed. Ik vind de Engelse roadsters ook heel mooi van bouw hoewel ze wat korte frames hebben mooie statige fietsen met een eigen uitstraling ennnuhh sorry maar dat hebben de Nederlandse fietsen toch wat minder hoewel een luxe simplex of Phoenix om maar wat exoten te noemen ook heel mooi zijn maar meer luie fietsen qua model. Ze hebben wel goed naar de Engelse fietsen gekeken, Fongers is daar een goed voorbeeld van. Ook een fijne middenzware fiets. Afijn genoeg om je vingers bij af te likken en dat doen we dan ook met overgave in verenigingsverband.
De combinatie van diep zwart, mooi nikkel of chroom en een fraai biezenpatroon doet ons fietsershart op hol slaan.

Ook de oudjes onder het roest en verweerde zadels hebben hun eigen charme.
Een safety of hoge bi met sporen van een biezenpatroon zijn zeldzame verschijningen maar de patina van de vele jarenstilstand hebben zeker een bijzondere uitwerking op mijn gemoedstoestand. Ik wil maar zeggen dat ik veel fietsen mooi vind. Het stopt voor mij een beetje in de jaren 50 maar ik wil wel ontwikkelen dus misschien verplaatst de belangstelling zich gaandeweg

groeten,
Michiel