Vereniging De Oude Fiets

Afgelopen week ben ik op mijn vooroorlogse fiets naar mijn werk geweest, als verlichting had ik een Indische imitatie van een Lucas olielamp bij me. 'Avonds om elf uur was ik uitgewerkt en ontstak in de lamp. Dit ging prima, zo'n lamp geeft voldoende licht om het fietspad te onderschijden. Na tien minuten viel het me op dat de lamp meer licht begon te geven. Al snel zag ik hoe dit kwam, de vlammen kwamen zelfs opzij uit de lamp. De lonthouder was losgetrild en de olie vloeide overvloedig uit het tankje. Eén keer goed blazen doofde het kampvuurtje. Gelukkig was ik al in de bebouwde kom en kon ik de weg vervolgen bij straatlantaarnlicht. De volgende dag maakte ik de lamp schoon en zag ik dat de rode verf van het zijvenstertje had los gelaten. Als ik weer met die oude fiets ga neem ik een kaarslamp mee, het geeft minder licht maar is veel veiliger.
Ik heb me laten vertellen dat die gekleurde venstertjes er zijn voor de scheepvaart, daar worden ze op kleine boten gebruikt en de kleuren geven stuur- en bakboort aan.

In Nederland werd ergens voor 1910 verboden om gekleurde glaasje aan de zijkant te hebben . De juiste datum is me even ontschoten .
De reden was dat in Nederland werden veel jaagpaden gebruikt als fietspad .
De schipper die in de vaart er naast vaarde kon verward geraken door de gekleurde lichtjes , groen en rood , stuurboord en bakboord .
Daarna waren de kaars , olie en carbidlampen voor zien van helder glaasje aan de zijkant .

Mooi Gerrit, zal het groene glaasje ook schoon krabben voor er een tegenligger in de sloot beland.