Vereniging De Oude Fiets

November 2015. Ik was net klaar met mijn laatste restauratieproject (een Simplex) toen mijn handen weer begonnen te jeuken. Dus ik op zoek naar een nieuw project. Dit keer stelde ik me tot doel om de restauratie volgens een strikt ‘zero-budget’ uit te voeren. Op Marktplaats spotte ik een oud karretje. Een Phoenix uit 1979. Na wat emails mocht ik de fiets voor €15,- ophalen (meteen al te veel natuurlijk gezien mijn ‘zero-budget’, maar goed). De mensen waarvan ik de fiets kocht, en ook de fiets zelf, kwamen oorspronkelijk uit Friesland. Niet ver van de Batavus-fabriek in Heerenveen waar de Phoenix waarschijnlijk ook ooit is gebouwd. Eenmaal thuis en na een eerste inspectie zakte de moed me toch in de schoenen. Ik vroeg me af of deze fiets nog wel te redden was. Het was een allegaartje met lekke banden in verschillende kleuren (zwart voor, wit achter), een afgebroken standaard, kapotte koplamp, een halve kettingkast, geen zadel en aardig wat roest op de velgen. Toch zag er wel wat in; de fiets had een zekere ‘vintage-look’. Vooral vanwege die olijk gekleurde ‘regenboog-vlaggetjes’ op het frame, aan weerszijde van de merknaam ‘Phoenix’. Ik besloot er een vlotte stadsfiets in ‘Path Racer-style’ van te maken. De bagagadrager moest als eerste het veld ruimen (die past immers niet bij een vlotte-look). Daarna ging ik, gewapend met oude poetslappen en een volle fles 'Barkeepers Friend Polish' aan de slag. Het mooie van de fietsen uit die tijd is dat de lak nog van behoorlijke kwaliteit is. Met een klein beetje poetsen ziet de lak er weer als nieuw uit. Ook het chroom bleek nog prima. Met wat nat aluminiumfolie (wie kent deze truuk niet) kreeg ik de velgen al weer snel aan het blinken. De lagers van de trapas en de wielen hadden wat meer aandacht nodig. Het 36 jaar oude lagervet was helemaal ingedroogd. Demonteren, schoonmaken en opnieuw invetten dus. De ketting was vies en verroest. Maar na ontvetten, een paar dagen in bad (schoonmaakazijn) en een behandeling met de staalborstel was ook die nog prima bruikbaar. Kenmerkend aan de van oorsprong Engelse Path Racer is de typische ‘drop down-handlebar’ (een soort breed uitstaand racefietsstuur). Originele en replica’s daarvan zijn nog wel te vinden, maar vanwege het budget koos ik natuurlijk voor een veel eenvoudigere oplossing: gewoon het stuur omkeren. Een oude koplamp, een buitenband en een standaard had ik nog in de schuur. Ook een mooi zadel had ik liggen: een leren Giant MTB zadel. Dit zadel vertoont gelijkenis met het populaire, en peperdure, Brooks B17-type, maar kost slechts een fractie daarvan. Na een paar weken kon de fiets weer op Marktplaats. Slechts een paar uur later kwam het eerste bod al binnen (de vraag naar fietsen is in Amsterdam altijd groot): €70,-. Mattias, een aardige student, oorspronkelijk uit IJsland, kwam de fiets ophalen. En zo wordt het straatbeeld van Amsterdam met de regenboogvlaggetjes van Phoenix weer wat kleurrijker. En mocht u Mattias nog eens in Amsterdam op zijn Phoenix tegenkomen, vergeet dan niet in het Ijslands te roepen: ‘Sæll Mattias, hvernig á að ríða á hjólinu?' (oftewel 'Hallo Mattias, hoe rijdt de fiets?’).