Vereniging De Oude Fiets

Begin deze week hadden wij plots een gaatje in ons agenda en hebben van die gelegenheid gebruik gemaakt om een last minute te boeken.
Een echt koopje vonden we in het oude Egypte, met name Luxor.
Dit land is niet erg in trek, vooral niet in de binnensteden waar nog spanningen hangen van de revolutie van vorig jaar.

Een prachtreis was het.
Mijn vrouw kon elke dag aan de Nijl liggen zonnen bij temperaturen van rond de 40°C.

Dat was niet aan mij besteed en ik koos om de oude stad te gaan verkennen. Op de busreis van het vliegveld naar het hotel was me duidelijk dat individuele deelname aan het wegverkeer zowat gelijk staat als russische roulette. Je moet dit gezien hebben om te geloven. Klein voorbeeld: Je hebt 2x2 rijstroken, dus 2 voor het heen verkeer en 2 voor het terug verkeer. Stel dat er 2 voertuigen voor je rijden en je wil toch voorbij, dan ga je gewoon op de buitenste rijstrook rijden van het tegenliggend verkeer (nee, niet tegen de middenberm, maar volledig naar de buitenkant). Ooh ja, je moet dan constant de geluidshoorn gebruiken, dan weten de tegenliggers dat je aan het spookrijden bent. Dit aales gaat tegen een snelheid van +50 km/u. De fietsers en bromfietsen maken het nog gekker, die hebben gewoon geen vaste voorkeur en rijden daar waar het op dat moment het gevaarlijkst is.

Daarom verkoos ik transport over de Nijl en dat ging relaxed en met een pracht van een uitzicht. Soms met motorboor maar bij voorkeur met de Feluka (zeilboor met gaffeltuig). De stad bestaat uit een toeristisch gedeelte en de woonwijken voor de (arme) lokale bevolking. Toerisme is er echter niet meer. Dat is de laatste jaren sterk verminderd en vorig jaar tot overmaat van ramp bijna volledig stilgevallen door de revolutie. Een groot deel van de plaatselijke bevolking die afhankelijk is van het toerisme (taxi's, gidsen, koetsiers,...) vechten letterlijk om de enkele toerist die aan land komt, voor zich te winnen. Dat maakt het voor toeristen onmogelijk om een afstand van 100 meter af te leggen zonder gek te worden. De truuk is om jezelf als 'plaatselijke westerling' te kleden en enkele woorden van hun taal te leren.

Eens die eerste ervaring achter de rug is en mits een goede voorbereiding van kledij en taal kun je de oude stad in. Tijd voor een kultuurschok.
Egyptenaren zijn vriendelijke en lieve mensen die zeer veel om mekaar geven, en dat zie je als je dieper in de oude lokale wijken duikt. Enerzijds hoor je daar niet te zijn en sta je onbeschermd tussen een massa moslims die je zo van je bezittingen of zelfs het leven kunnen beroven. Anderzijds voel je gewoon de warmte van die ontzettend zachtaardige mensen.

Motorfietsen: Honda copies 150cc 4 takt, meestal Hyosung, vormen het meerendeel van de vervoermiddelen op 2 wielen. Het wordt gebruikt voor het vervoer van alles wat nog enigszins draagbaar is. De manier is simpel. Eén persoon zit aan het stuur de ander achterop. Alle bagage, of het nu kinderen, meubilair of dieren zijn (jaja, ook een schaap), dat zet je gewoon tussen die 2 personen in.
Fietsen (eindelijk!):
Het meerendeel van de fietsen zijn van herenframes van het merk 'forever' met een Cranckstel waar 'Phoenix' in staat. Vorken, sturen en zadels zijn meestal donoronderdelen die ooit op een andere fiets hebben gestaan. Er rijden zowel oude als nieuwe exemplaren rond. Een nieuwe fiets kost 400 LE (400 egyptische pond = ong. 55 euro). Volgens kenners ter plaatse trekken die echter op niets. Een gebruikte fiets koop je voor minder dan 100 LE (15 euro).
af en toe kom je wel een speciale tegen zoals deze transportfiets tegen het rolluik en de rechtop staande bakfiets (klik op de foto om de bakfiets te zien). Beide zijn uitgerust met een mooi Cranckstel waar de naam SURPAL in is gevormd.
De plaatselijke fietsenmakers (klik op de foto om de winkel!!! te bekijken) zitten in een hok van 2x2 meter dat tot op de nok is volgestapeld met versleten banden en defekte onderdelen. Nieuwe onderdelen vind je er niet. Alles wordt opgemaakt met donorstukken van andere rijwielen.
Andere ambachten:
Deze schoenmaker en kleermaker geven een mooi beeld van hoe 'de stiel' daar wordt uitgevoerd. Prachtig om zien vond ik het.
Ed.

Leuk reisverslag met een fietsrandje. Ik zou er knettergek van worden als constant iemand op me af zou komen; heb het in de Westbank ooit meegemaakt - vaak goed bedoeld door de mensen maar soms wil je ook eens vijf minuten ergens rustig zitten en om je heen kijken en dat bleek niet mogelijk. Hoe heb je je als plaatselijke westerling kunnen voordoen met een fototoestel erbij?

Opvallend op de laatste twee foto's (kleermaker, schoenmaker) vind ik ook de Jezus- en Maria-beeldjes. Kennelijk liep je in een christelijk stukje van de stad.

Phoenix komt naar mijn weten uit India. En daar passen ook de (blijkbaar vele) fietsen op de foto's met 32/40 spaken bij.

'

fietser schreef:heb het in de Westbank ooit meegemaakt - vaak goed bedoeld door de mensen maar soms wil je ook eens vijf minuten ergens rustig zitten en om je heen kijken en dat bleek niet mogelijk. Hoe heb je je als plaatselijke westerling kunnen voordoen met een fototoestel erbij?
'

klopt inderdaad. Op de Westbank had ik er minder moeite mee. Door mijn interesse in zeilboten had ik op de eerste dag al een 28 jarige Feluka zeiler aan mijn zijde die in het hotel werkte en me overal naartoe begeleide. Hij woonde zelf op Westbank en bleek zowat de hele bevolking te kennen. Hij liet duidelijk verstaan dat ik 'van hem was'. Dat gaf me wel wat meer vrijheid. De mensen van Westbank zijn, zover ik kon zien, landbouwers en verschillen enigszins van de opdringerige verkopers in het toeristen-area van Luxor en de arme inwoners van Luxor / Karnak.
Alhoewel ik mijn fototoestel steeds bijhad, was het steeds onzichtbaar weggestopt in mijn kleine rugzak die ik half over de schouder liet hangen. Als ik in de stad ging droeg ik steeds een oude jeans en een door de zon verschenen zwart T-shirt. Ondanks mijn 'andere' gelaat viel ik op die manier minder op. Af en toe haalde ik de compact boven om een oud gebouw te fotograferen. Op de markt vroeg ik steeds eerst of ze bezwaar hadden dat ik een foto nam, gevolgd door een muntstuk van 1 LE (15 eurocent).

fietser schreef: Opvallend op de laatste twee foto's (kleermaker, schoenmaker) vind ik ook de Jezus- en Maria-beeldjes. Kennelijk liep je in een christelijk stukje van de stad.'

op de lokale markt liepen zowel christen als moslim (wreedzaam) door elkaar. De schoenmaker is kennelijk geen moslim, je merkt ook dat hij (achter de naaimachine) in jeans gekleed is.

fietser schreef: Phoenix komt naar mijn weten uit India. En daar passen ook de (blijkbaar vele) fietsen op de foto's met 32/40 spaken bij.
'

duidelijk.

Hier nog enkele panorama fotos genomen uit een warmelucht ballon op woensdagochtend (tijdens zonsopgang). De ballon bevindt zich ten noorden van Westbanks, met zicht op Luxor en Karnak.

de toeristen markt, leeg en verlaten!
Deze 'look' is dus nog te toeristisch om niet te worden lastig gevallen. Beter is een lange jeans broek, los hemd en gewone schoenen.
de lokale markt, je wordt hier als toerist niet lastig gevallen, maar soms heb je wel het gevoel dat je hier niet gewenst bent, en al zeker niet indien je als vrouw te los gekleed bent.
De overzetplaats van Westbank naar Luxor. Zowel de watertaxis als Felukas liggen er werkeloos bij.
Een fietsende landbouwer op de oever van Westbank.

Klein detail nog: met de Westbank bedoelde ik de Westbank in Israel, dus het bezette gebied ten westen van de Jordaan.

'

fietser schreef:Klein detail nog: met de Westbank bedoelde ik de Westbank in Israel, dus het bezette gebied ten westen van de Jordaan.'

ach zo, verwarrend, want de andere kant van de Nijl ter hoogte van Luxor noemen ze daar ook Westbank.