Vereniging De Oude Fiets

Deze Gazelle is door mijn opa, een voormalige huisarts in Schiedam, in de oorlog (framenummer uit 1942) ‘op de bon gekocht’ en gebruikt voor het bezoeken van zijn patiënten, o.a. tijdens de hongerwinter. Zodra er, na de oorlog, weer voldoende brandstof was, verdween de fiets achterin de garage. Wel heeft hij de fiets goed onderhouden. Na zijn overlijden heeft de fiets eerst nog 'ns twintig jaar bij mijn ouders gestaan en daarna tien jaar bij mijn broer, waar ik 'm begin dit jaar terugvond. In het afgelopen half jaar heb ik 'm laten restaureren.

De emaille esculaap (‘arts symbool’) op het stuur is uit 1942/43 en was verplicht gesteld door de bezetter via de Nederlandsche Artsenkamer. Idee hierachter was dat zij hiermee artsen beter konden controleren. De fiets had van oorsprong een zelfgemaakte grote leren frametas voor de doktersbenodigdheden. Deze tas bestaat helaas niet meer. Wel heeft deze tas de lak van het frame flink beschadigd; daarom heb ik het frame opnieuw laten moffelen en de gouden biezen laten trekken. Naam Gazelle stond niet op de fiets, dus die ontbreekt ook nu. Spatborden, velgen ed waren nog in goede staat en zijn alleen wat opgepoetst. Achterspatbord is in de jaren vijftig wit geverfd.

Trappers en kettingkast zijn in de jaren zeventig vervangen. Het Brookszadel afkomstig van de oude Raleigh sportfiets van mijn vader heb ik zelf door een Lepper uit de juiste tijdsperiode vervangen.Gekocht op de beurs in Berlicum. Het oorspronkelijke houten plankje met handgeschreven naam en adres van mijn opa hangt weer aan het zadel. De pleisters voor de bedrading heb ik vernieuwd, want als arts plakte mijn opa alles met pleisters aan elkaar.

Zie ik dat er gewone verlichting op zit? Was het niet voorgeschreven dat er verduisteringslantaarns werden gevoerd? Al viel er toen in Rotterdam vrees ik niet zo veel meer te verduisteren...
Overigens een prachtige fiets met een verhaal, dat het daglicht zeker verdragen kan, dus goed dat -ie er even "uit" is.

Goeie vraag, ik weet niet of de verlichting op deze fiets tijdens de oorlog verduisterd was. Ook nog nagevraagd bij mijn vader, maar ook hij weet het niet. Koplamp is trouwens een Philidyne met verklikkerglaasje met Philipslogo. De dynamo is een Philips 7422.

Weet iemand anders op dit forum of alle fietsen in de oorlog verplicht verduisterde verlichting hadden of dat er uitzonderingen waren??? Of dat er voor Philidyne aparte accessoires waren?

Ik denk dat de esculaap ook als doel had dat de fiets niet gevorderd mocht worden door de Duitsers. Iets wat met regelmaat gebeurde als de rechtmatig eigenaar geen brief cq bewijs van de Duitse bevelhebber had dat de fiets noodzakelijk was voor de eigenaar/berijder.

Verduistering van voertuigverlichting was voorgeschreven in WW2. Ook van fietsverlichting. Er waren tal van verduistering plaatjes in de handel.

Groeten van
Henk

Dank. Goed om te zien dat dit losse plaatjes waren...

Leuk zo'n fiets met (persoonlijke) geschiedenis. Zelf zou ik de lakslijtage van de tas hebben laten zitten , omdat die het verhaal van de fiets verteld, naar dat is aan ieder voor zich.
Oberigens betwijfel ik of de fiets een Dienstrijwiel is, dat was destijds een apart model van Gazelle, waarvoor men een voorvork gebruikte van een transportfiets, zonder t glimmende kapje.Ook de standaard is een type wat pas veel later werd gebruikt, ik zou m weglaten als ik de fiets zoveel mogelijk in jaren 40 staat zou willen brengen. Maar waarom m beperken tot je mencave, hij fietst vast heerlijk. veel plezier ermeen

Het frame was echt op een lelijke manier beschadigd, vandaar dat ik 'm opnieuw heb laten moffelen. Gelijktijdig wilde ik de fiets ook niet terugbrengen naar de nieuwstaat in 1942, maar naar de staat zoals ik 'm kende. Vandaar dat ik de latere aanpassingen heb behouden, behalve het Brooks zadel van mijn vader. Deze heb ik vervangen door een Lepper drieveer. In mijn herinnering zat er echter oorspronkelijk een Lepper Elasco op??

Hoi, Bij mij in de tuin staat de fiets van mijn overleden schoonvader, die ik overigens niet heb gekend.
De goede man was tandarts, en had ook een esculaap op zijn fiets, merk niet bekend.
Bijgaand enkele foto`s.
groeten, Frank.

Fietsmuseum Velorama in Nijmegen neemt de esculaap graag in hun collectie op...