Gewoon modern RVS, evenals constructie staal kun je verhitten en afkoelen wat je wilt, het wordt er niet hard of bros van. Alleen als je het echt lang op hoge temperaturen (smeed temperaturen) verhit wordt het zwakker, tenzij je het laat rekristaliseren). Met hardende staalsoorten, als je wilt dat het niet te bros is dan kun je het altijd verhitten tot het blauw kleurt (oxide), dan heeft het nog steeds hardheid, maar is het iig niet bros meer. Wil je nog meer taaiheid (dus zachter), moet je het tot oranjerood verhitten, en dan heel rustig laten afkoelen.
Dat geld bijna voor alle staalsoorten. Alleen als je echt de maximale sterkte, hardheid en taaiheid wil krijgen voor toepassingen waar dit echt uitmaakt moet je goed weten hoe je het staal hard en ontlaat. Maar modern RVS (behalve voor toepassingen als keukenmessen) is iha niet gehard, en dus niet veel harder dan constructiestaal (waar het fietsframe ook uit bestaat).
P.s. RVS is wel te lassen, maar het is moeilijker. Als je hardbaar staal last, altijd ontlaten achteraf. Je kunt namelijk per ongeluk daarmee het staal rond de las harden, en wanneer je het niet ontlaat, is het zo bros als glas en versplinterd met de eerste schok.
1892 Scorcher Bayliss Thomas and co
Re: 1892 Scorcher Bayliss Thomas and co
Hebben jullie er wel eens aan gedacht wat er gebeurt als je met de fiets valt en hij komt op je pedaal terecht.
uit ervaring weet ik dat de meeste trapascups scheuren door valpartijen de kracht die er dan op de kogels en cup komen te staan is best behoorlijk daar zou ik niet graag met mijn vinger tussen zitten.
groet theo
uit ervaring weet ik dat de meeste trapascups scheuren door valpartijen de kracht die er dan op de kogels en cup komen te staan is best behoorlijk daar zou ik niet graag met mijn vinger tussen zitten.
groet theo
-
Maarten Waarlé
- Berichten: 2349
- Lid geworden op: 5 jun 2012, 21.49
Re: 1892 Scorcher Bayliss Thomas and co
Beste groep,
Veel reacties op vroege fietsen en gescheurde lagers.
Interessant en leuk.
Ik ben het met Jeroen wel eens dat vakmanschap en materiaal kunde in de tijd van de hoge bi en safety een eind op weg waren .
Echter ;er is iets aan de hand met de samenstelling van vroege lagers.
Van de 10 tot 12 vroege fietsen die ik onder hande heb gehad hadden er een stuk of 8 kopotte ,lees gescheurde lagerschalen dan wel cups. Bij een fiets uit die jaren vraag ik me voor het opennmaken dan ook altijd af wat er ''bij deze'' weer gebroken is.
Bij een jaren 30 (20e eeuwse)fiets is dat niet im frage. Hoe afgeragt ook ,de lagers zijn bijna altijd versleten maar (bijna) nooit gebroken.
Kort om ;samenstelling en of hardingsproces in de jaren van de hoge bi en safety waren niet van voldoende kwaliteit.
Uiteindelijk is ook wel bekend dat technici in de loop der eeuwen met vallen en opstaan gekomen zijn tot wat we nu normaal vinden (met 130 km/u over de snelweg naar zuid frankrijk)
De titanic moest zinken door verrotte klinknagels, de Hindenburg door verkeerd gas en de comet (verkeersvliegtuig) door vierkante ramen.Allemaal leerprocesen ,en dat maakt de hoge bi en de safety ook tot zo`n kostelijk bezit. Het soms klungelige zoeken naar 'de standaard' wat je af kan zien aan die vroege rijwielen.
Zeer smakelijk en de vermakelijk!
In het verlengde van de technische ontwikkeling van die jaren ligt ook de sociaal -maatschappelijke.
Zouden we het werken in de textielindustrie in die jaren volgens onze normen beschrijven dan komen we uit bij slavenarbeid.
Lange dagen,kinderarbeid, geen arb.rechten,herrie en stof.
In de rijwielindustrie van die jaren zal het ietsie beter zijn geweest maar niet veel. foto`s van wielspakende kinderen zijn bekend.
Naast kapotte lagers valt me bij de vroege fietsen ook steeds op dat er fouten in de onderdelen/ samenstellingen zitten.
Gaten op de verkeerde plaats, vorkbuizen die scheef gesoldeerd zijn etc.
Het oliepotje op de voornaaf van m`n safety zit een mm of 5 uit het midden. Dat soort dingen.
Volgens mij zijn ze het gevolg van werken onder slechte omstandigheden. Slecht licht en lange uren geven fouten.
Slechte controle laat een fout bestaan.
Mogenlijk werd de constante in lager kwaliteit ook door dit sociaal-maatschappelijk vraagstuk beinvloed.
Groet,
Maarten
Veel reacties op vroege fietsen en gescheurde lagers.
Interessant en leuk.
Ik ben het met Jeroen wel eens dat vakmanschap en materiaal kunde in de tijd van de hoge bi en safety een eind op weg waren .
Echter ;er is iets aan de hand met de samenstelling van vroege lagers.
Van de 10 tot 12 vroege fietsen die ik onder hande heb gehad hadden er een stuk of 8 kopotte ,lees gescheurde lagerschalen dan wel cups. Bij een fiets uit die jaren vraag ik me voor het opennmaken dan ook altijd af wat er ''bij deze'' weer gebroken is.
Bij een jaren 30 (20e eeuwse)fiets is dat niet im frage. Hoe afgeragt ook ,de lagers zijn bijna altijd versleten maar (bijna) nooit gebroken.
Kort om ;samenstelling en of hardingsproces in de jaren van de hoge bi en safety waren niet van voldoende kwaliteit.
Uiteindelijk is ook wel bekend dat technici in de loop der eeuwen met vallen en opstaan gekomen zijn tot wat we nu normaal vinden (met 130 km/u over de snelweg naar zuid frankrijk)
De titanic moest zinken door verrotte klinknagels, de Hindenburg door verkeerd gas en de comet (verkeersvliegtuig) door vierkante ramen.Allemaal leerprocesen ,en dat maakt de hoge bi en de safety ook tot zo`n kostelijk bezit. Het soms klungelige zoeken naar 'de standaard' wat je af kan zien aan die vroege rijwielen.
Zeer smakelijk en de vermakelijk!
In het verlengde van de technische ontwikkeling van die jaren ligt ook de sociaal -maatschappelijke.
Zouden we het werken in de textielindustrie in die jaren volgens onze normen beschrijven dan komen we uit bij slavenarbeid.
Lange dagen,kinderarbeid, geen arb.rechten,herrie en stof.
In de rijwielindustrie van die jaren zal het ietsie beter zijn geweest maar niet veel. foto`s van wielspakende kinderen zijn bekend.
Naast kapotte lagers valt me bij de vroege fietsen ook steeds op dat er fouten in de onderdelen/ samenstellingen zitten.
Gaten op de verkeerde plaats, vorkbuizen die scheef gesoldeerd zijn etc.
Het oliepotje op de voornaaf van m`n safety zit een mm of 5 uit het midden. Dat soort dingen.
Volgens mij zijn ze het gevolg van werken onder slechte omstandigheden. Slecht licht en lange uren geven fouten.
Slechte controle laat een fout bestaan.
Mogenlijk werd de constante in lager kwaliteit ook door dit sociaal-maatschappelijk vraagstuk beinvloed.
Groet,
Maarten
-
Maarten Waarlé
- Berichten: 2349
- Lid geworden op: 5 jun 2012, 21.49
Re: 1892 Bayliss Thomas and co 30 inch luchtband maken pogi
Beste groep,
Voor wie het kersteten wat te zwaar op de maag ligt een luchtig onderwerpje ter vermaak en overpijnzing voor wie dat wil.
Ik ben in verband met het opbouwen van m`n safety maar eens begonnen met het opbouwen van een luchtband.
Het type velg van deze fiets is Dunlop en de band dient er een te zijn met staaldraad in de hiel. In feite wat we nu nog toepassen maar dan in een onvindbare maat.
Ik ben begonnen met twee staaldraden die ik in de goede maat overlappend aan elkaar heb gesoldeerd. Uiteraard met zilver voor de sterkte.
Vervolgens heb ik deze staaldraden onderling verbonden met tussenstaafjes van een lengte gelijk aan de omtrek van de balon die ik wenste te maken.
Deze tussenstaafjes zijn zacht gesoldeerd om ze makkelijk weg te kunnen nemen.
Het canvas kon daarna gewikkeld worden. Kruislings waarbij door een oneven aantal tussenstaafjes er na een rondje al een kruis-patroon ontstaat.
Het katoendraad laat zich goed neerleggen en na enkele uren was het het canvas kompleet. plm 300 meter draad gaat er in zitten.
Tot hier ging alles goed en naar plan.
Maar... bij zo`n ingewikkeld proces maak je fouten en zie je dingen over het hoofd. Geen punt want in een keer een goede band maken zou wel erg veel gevraagd zijn.
Ik had een houten mal gemaakt waarin de binnenband onder het weefsel zou moeten liggen. Na het verwijderen van de tussenstaafjes zou ik de binnenband oppompen om een bandvorm te krijgen. Echter de touwen gingen zich richten naar de onregelmatigheid van de binnenband en ik kreeg een tamelijk willekeurige band.
Uiteindelijk heb ik de band terug vlak vast gespijkerd op de mal.
Echter het onheil was al geschied. De touwtjes lagen niet mooi meer naast elkaar.
De lering voor mij is dat ik een volgende keer de katoenen draden onderling ga verlijmen voor dat ik de tussenstaafjes er tussen uit breek.De draden mogen niet meer verschuiven tov elkaar.
Overigens heb ik de band (tegen beter weten in) wel afgekit met een polymeer en het resultaat zie je hieronder;Mijn eerste zelfgemaakte luchtband
Kortom; tot en met de canvas voorbereiding gaat alles van een leie dakie maar de fixatie ,lijm bad?,en het juist invullen van de rubber lees polymeer bekleding zijn nog een open vraag.
Nieuwe gedachten en zienswijzen uiteraard welkom!
Groet,
Maarten
Voor wie het kersteten wat te zwaar op de maag ligt een luchtig onderwerpje ter vermaak en overpijnzing voor wie dat wil.
Ik ben in verband met het opbouwen van m`n safety maar eens begonnen met het opbouwen van een luchtband.
Het type velg van deze fiets is Dunlop en de band dient er een te zijn met staaldraad in de hiel. In feite wat we nu nog toepassen maar dan in een onvindbare maat.
Ik ben begonnen met twee staaldraden die ik in de goede maat overlappend aan elkaar heb gesoldeerd. Uiteraard met zilver voor de sterkte.
Vervolgens heb ik deze staaldraden onderling verbonden met tussenstaafjes van een lengte gelijk aan de omtrek van de balon die ik wenste te maken.
- staaldraden met tussenstaafjes
- 002.JPG (399.01 KiB) 9333 keer bekeken
Het canvas kon daarna gewikkeld worden. Kruislings waarbij door een oneven aantal tussenstaafjes er na een rondje al een kruis-patroon ontstaat.
Het katoendraad laat zich goed neerleggen en na enkele uren was het het canvas kompleet. plm 300 meter draad gaat er in zitten.
- de eerste baantjes
- 005.JPG (360.68 KiB) 9333 keer bekeken
- volledige bekleding
- 011.JPG (440.32 KiB) 9333 keer bekeken
Maar... bij zo`n ingewikkeld proces maak je fouten en zie je dingen over het hoofd. Geen punt want in een keer een goede band maken zou wel erg veel gevraagd zijn.
Ik had een houten mal gemaakt waarin de binnenband onder het weefsel zou moeten liggen. Na het verwijderen van de tussenstaafjes zou ik de binnenband oppompen om een bandvorm te krijgen. Echter de touwen gingen zich richten naar de onregelmatigheid van de binnenband en ik kreeg een tamelijk willekeurige band.
Uiteindelijk heb ik de band terug vlak vast gespijkerd op de mal.
Echter het onheil was al geschied. De touwtjes lagen niet mooi meer naast elkaar.
De lering voor mij is dat ik een volgende keer de katoenen draden onderling ga verlijmen voor dat ik de tussenstaafjes er tussen uit breek.De draden mogen niet meer verschuiven tov elkaar.
Overigens heb ik de band (tegen beter weten in) wel afgekit met een polymeer en het resultaat zie je hieronder;Mijn eerste zelfgemaakte luchtband
- Rijden maar
- PICT0036.JPG (491.38 KiB) 9333 keer bekeken
Nieuwe gedachten en zienswijzen uiteraard welkom!
Groet,
Maarten
- PS nog een foto van de mal om een idee te krijgen
- PICT0029.JPG (438.74 KiB) 9333 keer bekeken
Re: 1892 Scorcher Bayliss Thomas and co
@ Maarten:
Onvoorstelbaar, wat een inventiviteit, tijd en huisvlijt!
Maar heb je voor een vorm van profiel geen buitenmal nodig?
Onvoorstelbaar, wat een inventiviteit, tijd en huisvlijt!
Maar heb je voor een vorm van profiel geen buitenmal nodig?
varkensneus achterlicht Gazelladdict
Re: 1892 Scorcher Bayliss Thomas and co
Van dit soort beschrijvingen kan ik enorm genieten. Ook al gaat er iets mis, van het idee en de uitvoering (foto's) straalt vakmanschap af waar ik soms jaloers op kan zijn.
Wat alternatieve ideeën betreft: Ergens had ik nog twee knipsels uit een tijdschrift uit de jaren '10 met een fotoverslag van de bandenproductie bij Vredestein (auto's, fietsen) maar die kon ik net niet vinden. Als er nog iets van komt laat ik het weten.
En er is een artikel uit 1997 van Tilman Wagenknecht uit Duitsland over de vroegere Oost-Duitse ligfiets- en bandenpionier Paul Rinkowski die in zijn achtertuin en met hulp van zijn vrouw en kinderen met denkbaar eenvoudige middelen zelf banden maakte in alle maten die hij nodig had. Dat waren aan de ene kant kleine banden voor zijn ligfietsprojecten en aan de andere kant banden voor racefietsen met uiteindelijk een lagere rolweerstand dan de dure racebanden van het West-Duitse Continental. Ook Oost-Duitse wielrenners reden op handgemaakte banden uit Rinkowskis tuin - onvoorstelbaar.
Helaas wordt de wijze van produceren niet heel uitgebreid beschreven. Wel dat hij begonnen was met canvas dat om een bezemsteel gewikkeld gevulcaniseerd werd en vervolgens opengesneden en afgewerkt (maar waar zat de ijzerdraad en hoe werden de uiteinden verbonden???). Voor het profiel maakte hij in een latere opstelling een hardhouden mal in de vorm van een band met het profiel erin gesneden, dat werd met vloeibaar rubber ingesmeerd, vervolgens werd het al gewikkelde canvas erop gelegd, het geheel in een zelfgebouwde opstelling geperst tot het rubber koud gevulcaniseerd was en uiteindelijk moest hij de band nog alleen maar binnenste buiten keren.
Een belangrijk punt voor de rijeigenschappen was nog de zijwaardse stabiliteit; die hing af van de dimensies van de banddoorsnede en van hoe het canvas gewikkeld was.
Misschien kun je hier nog inspiratie uit putten, anders is het tenminste een leuk verhaal.
'
Wat alternatieve ideeën betreft: Ergens had ik nog twee knipsels uit een tijdschrift uit de jaren '10 met een fotoverslag van de bandenproductie bij Vredestein (auto's, fietsen) maar die kon ik net niet vinden. Als er nog iets van komt laat ik het weten.
En er is een artikel uit 1997 van Tilman Wagenknecht uit Duitsland over de vroegere Oost-Duitse ligfiets- en bandenpionier Paul Rinkowski die in zijn achtertuin en met hulp van zijn vrouw en kinderen met denkbaar eenvoudige middelen zelf banden maakte in alle maten die hij nodig had. Dat waren aan de ene kant kleine banden voor zijn ligfietsprojecten en aan de andere kant banden voor racefietsen met uiteindelijk een lagere rolweerstand dan de dure racebanden van het West-Duitse Continental. Ook Oost-Duitse wielrenners reden op handgemaakte banden uit Rinkowskis tuin - onvoorstelbaar.
Helaas wordt de wijze van produceren niet heel uitgebreid beschreven. Wel dat hij begonnen was met canvas dat om een bezemsteel gewikkeld gevulcaniseerd werd en vervolgens opengesneden en afgewerkt (maar waar zat de ijzerdraad en hoe werden de uiteinden verbonden???). Voor het profiel maakte hij in een latere opstelling een hardhouden mal in de vorm van een band met het profiel erin gesneden, dat werd met vloeibaar rubber ingesmeerd, vervolgens werd het al gewikkelde canvas erop gelegd, het geheel in een zelfgebouwde opstelling geperst tot het rubber koud gevulcaniseerd was en uiteindelijk moest hij de band nog alleen maar binnenste buiten keren.
Een belangrijk punt voor de rijeigenschappen was nog de zijwaardse stabiliteit; die hing af van de dimensies van de banddoorsnede en van hoe het canvas gewikkeld was.
Misschien kun je hier nog inspiratie uit putten, anders is het tenminste een leuk verhaal.
'
Re: 1892 Scorcher Bayliss Thomas and co
Hoi Maarten,
Prachtig verhaal! prachtig project!
Je heb me enorm geïnspireerd om zelf banden te maken voor de 'vergeten' maat 28x2 voor transportfietsen en carriers.
Daar zijn nog meer dan genoeg velgen voor maar er worden geen moderne alternatieven voor gemaakt.
Wellicht ook eens proberen om dat zelf te fabriceren.
Groetjes van mij,
Charles Waagenaar
Prachtig verhaal! prachtig project!
Je heb me enorm geïnspireerd om zelf banden te maken voor de 'vergeten' maat 28x2 voor transportfietsen en carriers.
Daar zijn nog meer dan genoeg velgen voor maar er worden geen moderne alternatieven voor gemaakt.
Wellicht ook eens proberen om dat zelf te fabriceren.
Groetjes van mij,
Charles Waagenaar
Ik hou van fietsen maar ook van fietsen.
-
Maarten Waarlé
- Berichten: 2349
- Lid geworden op: 5 jun 2012, 21.49
Re: 1892 Scorcher Bayliss Thomas and co
@Gerard,
Ja klopt helemaal, voor een mooi regelmatig profiel heb je zeker een mal nodig waar je de band in perst.
Nu hadden de eerste luchtanden geen profiel of hooguit een drietal eenvoudige rillen als profiel.
Dat zie ik me nog wel maken zonder mal maar inderdaad letters en cyfers ,een glad oppervlak en een profiel hebben het nodig.
ik zou misschien met gips een afdruk van een bestaande band maken zou ik het willen.
Vandaag een verdunningsexperiment gedaan met de kit. Met wasbenzine krijg je een kwastbare kit.
Nu nog kijken of het wil opdrogen zonder kwaliteits verlies.
Dan is er mogenlijk een laag aan te brengen die geen buitenmal nodig heeft.
@ Fietser,
Bedankt voor je verhaal!
dat geeft weer nieuwe gedachten èn het geeft de burger moed.
Erg goed om te lezen dat er al mensen zijn geweest die het met huis tuin en keuken middelen deden en met blijkbaar succes dus.
De bezemsteel methode resulteert in een lap met diagonaal gespannen draad die om de staaldraden gevouwen kan worden.
In een you-tube fimpje genaamd: schwalbe manufacturing proces zie je dat gedaan worden. Omdat het weefsel al een geheel is lukt dat. Mijn losse draadjes hebben een andere benadering nodig maar alles is nog mogenlijk.
@Fotomaan,
Gaaf, zo`n 28x 2 band maken . Ik zou t wel wat zwaarder uitvoeren in verband met de funktie van dat soort fietsen.
Als er een paar mensen mee aan de slag gaan komen we verder!
Groeten,
Maarten
Ja klopt helemaal, voor een mooi regelmatig profiel heb je zeker een mal nodig waar je de band in perst.
Nu hadden de eerste luchtanden geen profiel of hooguit een drietal eenvoudige rillen als profiel.
Dat zie ik me nog wel maken zonder mal maar inderdaad letters en cyfers ,een glad oppervlak en een profiel hebben het nodig.
ik zou misschien met gips een afdruk van een bestaande band maken zou ik het willen.
Vandaag een verdunningsexperiment gedaan met de kit. Met wasbenzine krijg je een kwastbare kit.
Nu nog kijken of het wil opdrogen zonder kwaliteits verlies.
Dan is er mogenlijk een laag aan te brengen die geen buitenmal nodig heeft.
@ Fietser,
Bedankt voor je verhaal!
dat geeft weer nieuwe gedachten èn het geeft de burger moed.
Erg goed om te lezen dat er al mensen zijn geweest die het met huis tuin en keuken middelen deden en met blijkbaar succes dus.
De bezemsteel methode resulteert in een lap met diagonaal gespannen draad die om de staaldraden gevouwen kan worden.
In een you-tube fimpje genaamd: schwalbe manufacturing proces zie je dat gedaan worden. Omdat het weefsel al een geheel is lukt dat. Mijn losse draadjes hebben een andere benadering nodig maar alles is nog mogenlijk.
@Fotomaan,
Gaaf, zo`n 28x 2 band maken . Ik zou t wel wat zwaarder uitvoeren in verband met de funktie van dat soort fietsen.
Als er een paar mensen mee aan de slag gaan komen we verder!
Groeten,
Maarten
Re: 1892 Scorcher Bayliss Thomas and co
Hoi Maarten,
Ja, lijkt mij ook en ik verwacht niet dat het meteen de eerste keer goed gaat maar als we met zijn allen een een soort ontwikkelingsteam vormen dan moet dat goed gaan komen.
Groetjes van mij,
Charles Waagenaar
Ja, lijkt mij ook en ik verwacht niet dat het meteen de eerste keer goed gaat maar als we met zijn allen een een soort ontwikkelingsteam vormen dan moet dat goed gaan komen.
Groetjes van mij,
Charles Waagenaar
Ik hou van fietsen maar ook van fietsen.
-
Michiel Röben
- Berichten: 725
- Lid geworden op: 7 jun 2012, 14.23
Re: 1892 Scorcher Bayliss Thomas and co
Wow Maarten,
Mijn mond viel open toen ik de velg met band zag. Ik kon het bijna niet geloven... Prachtig zo'n eindresultaat ook al zou het nog niet volmaakt zijn het ziet er indrukwekkend uit. Ik ben heel benieuwd hoe het uiteindelijke resultaat word. Je weet dat er heel wat fietsen rondrijden op massief die eigenlijk van die vroege luchtbanden hadden. Wel een vreemd gezicht zo'n hoge en brede band. Toch als je goed naar de oude foto's kijkt waren de banden met lucht echte ballonbanden. Dan ben je je energie wel kwijt die je met de kerstmaaltijd naar binnen werkt. Klasse man, je geeft menig verzamelaar weer hoop met deze uitleg.
groeten,
Michiel
Mijn mond viel open toen ik de velg met band zag. Ik kon het bijna niet geloven... Prachtig zo'n eindresultaat ook al zou het nog niet volmaakt zijn het ziet er indrukwekkend uit. Ik ben heel benieuwd hoe het uiteindelijke resultaat word. Je weet dat er heel wat fietsen rondrijden op massief die eigenlijk van die vroege luchtbanden hadden. Wel een vreemd gezicht zo'n hoge en brede band. Toch als je goed naar de oude foto's kijkt waren de banden met lucht echte ballonbanden. Dan ben je je energie wel kwijt die je met de kerstmaaltijd naar binnen werkt. Klasse man, je geeft menig verzamelaar weer hoop met deze uitleg.
groeten,
Michiel