Vereniging De Oude Fiets

Het frame is 24” of 61cm hoog en van 1924. Alle onderdelen zijn toegevoegd dus alleen het frame is te herleiden. Het balhoofdplaatje zit er niet meer op. De Göricke van 1925 die ik al had en deze hebben identieke frames. Daardoor heb ik het kunnen identificeren.
De pedalen zijn ook van Göricke maar het is niet bekend wanneer deze zijn gemaakt. Wel mooie grote pedalen voor een transportfiets.
Het zadel kwam met de fiets mee. Het mistte de spanbout en het leer was uitgedroogd maar dat was nog goed te verhelpen. Het oogt oud maar functioneert prima.
De fiets is opgebouwd als een doorontwikkelde herenfiets. De trapas is 138mm lang, heeft een diameter van 16mm en inslagpotten met een diameter van 40mm. De maat van de kogels is 1/4”.
De velgen zijn 39mm breed maar wegen wel 1400 gram.
De wielen zijn gespaakt met spaak 12. Het achterwiel als vierkruis. Door de dikkere spaakkoppen blijven de kruisende spaken niet óp de naastliggende spaakkoppen liggen maar ernaast. Dat maakt dat er een bocht in de spaak zit. Het komt mij voor dat de trekkracht zo beter verdeeld wordt.
De spatborden van latere transportfietsen zijn bijna altijd 70mm breed. Deze zijn 65mm.
Het crankstel is eigenlijk geen stel.
Maar omdat het kettingwiel 48 tanden en de maat 1/2 x 3/16 heeft wilde ik het toch handhaven. De linker crank is in ieder geval even lang. Alle klei en ander spul wat er door de jaren heen aan is blijven kleven is er vanaf gehakt. Daarna geschuurd en ‘prima gelakt’ met metaalbeschermingslak.
Het verzet is 48-20. In brochures van die tijd is te zien dat zo’n zwaar verzet wel vaker werd gebruikt in die tijd.
Het doet vermoeden dat het in de begindagen van de transportfiets meer om snelheid dan om zware last ging.
Alles bij alles een smalle transportfiets naar de geest van de tijd waarin het frame gebouwd is.
De bovenste buis zat vol deuken en was een beetje naar beneden doorgebogen. Dat heb ik weer rechtgekregen zonder al te veel problemen gelukkig. Daarna de deuk volgestopt met polyesterplamuur en geschuurd. Daarna ben ik gaan lakken met Wijzonol maar wat die als zwart verkopen is eigenlijk heel donker antraciet. Dat vind ik niet mooi dus ik ben overgestapt op Epifanes. Da’s wél mooi diepzwart.
De haakse zadelpen komt van Heinz Fingerhut. Erg mooi gesoldeerd.

Deze balhoofden ben ik tot nog toe alleen maar als 1 1/8” tegengekomen. Het was echt een gelukje dat ik deze 1” gevonden heb.

De fiets is inmiddels voorzien van de pedalen, een dynamo en een koplamp met een vernikkelde rand.
Op de beurs in Berlicum kwam er nog een prachtige moer voor de bout van de zadellug tevoorschijn. Een klein detail, maar toch.

Plaatje Charles
zou er zelf een ouder type voorrek en b.v een tijdscorrect Berko verlichtingssetje op hebben gekozen maar dat is persoonlijke smaak

de rode schreef: ↑29 aug 2021, 13.17 Plaatje Charles
zou er zelf een ouder type voorrek en b.v een tijdscorrect Berko verlichtingssetje op hebben gekozen maar dat is persoonlijke smaak

Het bagagerek wat op deze fiets is gemonteerd is net als het bagagerek op de andere Frankenstein een van de vroege modellen uit de jaren twintig. Beide hebben het stempel standaard ingeslagen gekregen en zijn anders dan de latere modellen vervaardigd van hoekprofiel inplaats van U-profiel. Ook aan de klemmen voor het stuur is te zien dat het vroege types zijn. Die zijn gesmeed en hebben schroefdraad in de gaten.
Bovendien is het hoekprofiel van dikker staal gemaakt dan de latere modellen.

In 1898 vestigde boerenzoon Eip Meerbeek zich op 16-jarige leeftijd als fietsenmaker aan de Uitleg (de tegenwoordige Dorpsstraat) in Woudenberg . Van de periode tot 1920 is bekend dat Eip zich o.a. specialiseerde in het maken van kettingkasten en allerlei dragers. Een belangrijk deel van deze dragers werd vervaardigd van bandstaal, afkomstig van theekisten uit Indië. Uit het jaar 1920 is nog een folder speciaal voor bagagedragers bewaard gebleven, waarin een vijftal achterdragers, een voordrager en de Durabo-moleskin-kettingkasten worden aangeboden.

In 1920 opende Meerbeek een nieuwe fabriek aan de Stationsweg in Woudenberg. Het erbij gebouwde woonhuis staat er nog steeds. De fietsverkoop steeg in Nederland in de jaren ’20 sterk en ook Meerbeek plukte daar de vruchten van. In 1926 verkocht Meerbeek zijn stamperij aan bedrijfsleider Van der Wiel en boekhouder Roelofsen, die onder het merk "Standaard" allerlei dragers en kettingkasten bleven maken. Later werd de naam "Roelewiel" gebruikt. Met name de voordragers voor transportfietsen zijn bekend. Daarnaast maakten zij o.a. lamphaken en kroonkappen.