Vereniging De Oude Fiets

Tijd maar weer eens voor een hoge bi restauratie...
Deze Coventry machinist stond twee jaar terug op de veiling van Copake. Het zag er wat doorgezakt en overgeschilderd uit en was mede om die reden niet echt heel duur.
Ik zag al wel snel dat het een vroege CMC special Club moest zijn.
Met name de rechte achtervork wees daar op. Al heel snel zijn ze onder aan de achtervork een krulletje gaan maken waarmee het achterwiel een cm of 2 naar achter kwam. Deze had dat nog niet. Bijzondere achternaaf trouwens ,zo vierkant had ik ze nog niet gezien bij CMC. Wel met kogels in 1881!

Ik heb nu besloten er maar eens een fraaie fiets van te gaan maken.
Gisteren het voorwiel uit elkaar gehaald en vandaag op m`n werk de lagers en cranks van zilververf ontdaan.
Wat zij het toch fraaie stukjes techniek. Moet je nagaan 144 jaar geleden gemaakt. het ziet er zo strak uit!

Groeten,
maarten

Oh dat ziet er al een stuk beter uit! Ik ben vooral benieuwd hoe je de doorgezakte backbone weer in lijn krijgt. Succes!

Ja, het gaat ook een mooie fiets worden Maarten. De onderdelen zijn niet echt gepit verder.
De backbone had ik al vrij snel nadat de fiets hier was recht gemaakt. Kon het niet aanzien zo`n uitgezakt frame. Kan me niet meer precies de handeling herinneren maar ik denk met verwarming omdat je dan vrij goed kan sturen waar je de buis wil laten buigen.

De stuurbout boven in de head is precies andersom dan bij veel andere fietsen en ook anders dan bij de latere CMC special club modellen.
Deze fiets heeft minder lange centers dan de latere. Geeft dus eerder rammel in het stuurhuis.
Wel goed dat de pin boven zit en de ''kuil'' onder. vet of olie blijft dan beter staan in het kommetje. Er zit een oliegat (twee zelfs) door de bout heen Ter vergelijk een latere special club (Nagemaakt door Seidel & Naumann) waar de pin aan de backbone zit en de ''kuil'' in de bout.

Ziet eruit als een erg goed geconserveerde fiets, die aan de lagers te zien ook weinig kilometers heeft gemaakt. Dat zal niet moeilijk zijn daar iets moois van te maken, in verhouding tot de meeste projecten die je onder handen neemt

Ja, deels klopt dat wel Jeroen.
Maar er zittten toch wel een paar dingetjes aan die nog de nodige aandacht vragen.
Zo heeft de fiets een holle voorvelg die op een 20 tal plaatsen is ingedeukt.
Kan natuurlijk makkelijk geplamuurd worden maar daar kies ik niet voor. Waarschijnlijk slijp ik een sleuf in het binnendeel van de velg waar ik dan een plat stuk staal doorheen kan voeren.
Ik hoop van binnenuit de velg dan weer terug te krijgen.
Ander ding is de achternaaf. Daar zaten origineel schroefkappen op . Dat zal ik weer na mogen maken . Nu al kan ik er een BSA trapas cup een eindje in draaien. Dus qua schroefdraad heb ik al een goed idee van de maat . Dat zal best goed komen.
Het zadel is wel een oude maar nog heel toonbaar in het geheel. Het is een Duits zadel van het merk Nagel. Een succesvol export zadel van Duitse makelij die je wel vaker op Coventry Machinist Co `ziet zitten en ook wel in Engelse catalogi staan afgebeeld.

De voorrem is geheel verdwenen en er is echt werk aan de spaken.
Dus inderdaad geen superlastige zaken maar wel het nodige werk al met al.
Intussen heb ik de cranks recht gemaakt . Die zijn bij veel hoge bi`s krom naar binnen door het vallen en de as van een pedaal had verrotte schroefdraad aan het eind bij de contramoer en die heb ik vervangen door een stukje frisse Engelse schroefdraad.
Kleine verbeteringen met prettige resultaten. Om aan de velg te kunnen werken moeten eerst alle spaken er uit. Dat is dus of de kop weg slijpen of de schroefdraad eindstukken losstoken aan de naafkant van de spaak (x 64 spaken...).


Groeten,
Maarten

Nu zie ik dat het zadel een uitvinding is van de beroemde Georg Rotgießer ! Dat wist ik niet . Hij was de man achter de safety met zadelsturing.
Reden temeer om dit zadel te behouden.

Mooie fiets Maarten

Ziet er inderdaad uit als een fiets die geen zwaar leven heeft gehad .
Of èèn te zware eigenaar dat ivbm het kromme frame en daarna niet meer gebruikt .

Gerrit

Intussen gaat het werk aan de Special Club verder.
Een week of twee terug heb ik rubbers gemaakt die de zadel ophanging vormen.
Het materiaal is twee componenten silicone rubber. Je mengt het met de hand door elkaar .
Een minutje of zo. Na het vormen in de mal is het na een minuut of 5 uitgehard. Dit materiaal is shore 60 hardheid en oranje van kleur. Het komt qua kleursoort wel in de buurt maar ik vind het nog wat te fel.
Ik las dat mengen met kleurstof wel gaat maar ook de hardheid aantast.
Mogelijk maak ik nog een dun laagje over de rubber blokken die wat fletser van kleur is.
In het rubber zit een sterk netwerkje om het rubber bij elkaar te houden.
Aanvankelijk hadden de rubbers bij Coventry Machinist dat niet maar ze braken omdat ze op trek belast werden.
Ongeveer een jaar (en de nodige klachten) later, hebben ze de kleur en samenstelling veranderd . Er kwam ook katoen in het rubber.
Ik heb hiervoor een kunststof netje gebruikt omdat op dicht katoen de silicone niet hecht. Hopelijk blijft het heel. We weten het pas na wat ritten
of na de eerste rit misschien al.
Matchless dat met haar rubber zadelconstructie min of meer voortkwam uit dit systeem draaide de belasting van de rubbers om naar compressie ipv rek wat veel beter is. Langer heel blijft.

Ik heb afgelopen week ook nog aan de wielen gewerkt. het wordt wel fraai al was de velg wel vrij hobbelig. Ik heb al veel weg gekregen met het spaken spannen maar hier en daar zitten nog wat rimpelingen bij het draaien. Ik heb de lelijke deuken moeten plamuren omdat ik met geen mogelijkheid de deuken er uit kreeg. Dat viel me wat tegen. Blijkbaar is het staal zo dik dat kloppen niet helpt
Ik had ook weinig toegang door de dubbele (holle) velg. De spaak koppen zijn M3 verzonken schroefkopjes die ik los geboord heb in de draaibank. Ze zitten er met zilver op gesoldeerd (64 maal, tjonge wat een werk). Zo heb ik mijn originele spaken in het voorwiel kunnen gebruiken. 140 jaar oude spaken kun je niet van een geklopte kop voorzien. Het materiaal is te bros geworden om te kloppen. Die zilver verbinding is wel sterk bevonden bij eerdere restauraties. Het achternaafje met velg is goed strak geworden. Ik heb de conussen moeten vervangen omdat ze niet gehard waren en ook behoorlijk uitgelopen waren. Typisch andere vorm dat vroege naafje van mijn fiets. Van de latere Special Club (rond 1886) is de naaf veel glooiender. Kan ook het verschil Inlands of voor de Amerikaanse markt zijn. Er was een speciaal steviger model voor Amerikaanse en Russische markt
Ook zitten er nu weer stofkappen ingeschroefd.
Het voelt nu een beetje als halverwegen. Er moet nog iets met de lak en het nikkel gebeuren en de rem moet er nog voor gemaakt worden.
Pedalen mogen ook nog wat aandacht krijgen:

och wat een werk weer! Maar het wiel en de naaf ziet er goed uit!

Wat je met rubber doet is geweldig! Maar de kleur van het rubber vind ik best, eh, viezig? Je schrijft het zelf al.

Het is altijd lastig om achteraf de kleur van 140 jaar oud rubber te bepalen. Hier een plaatje van wat wellicht origineel is. Iets roder? En inderdaad: al heel lang geleden gebroken.

Jee, Super dat je die fotos van het originele rubber nog hebt Maarten.

Ik heb het idee dat de oranje qua kleurencirkel of wel de positie tussen rood en geel wel goed zit maar dat de vergrijzing van het oranje niet in orde is. Ik ga daar zeker nog aandacht aan geven want het bevalt me nu ook zeker niet. Silicone houdt geen verf maar een dun laagje silicone met
een vergrijzende kleurstof er door gemengd gaat wel. Ik heb van restjes Silicone een steeds grotere ''stuiterbal'' gemaakt Ieder volgend laagje blijft goed zitten. Misschien moet ik er dan eerst iets afschuren voor de maatvoering.

De fiets van jouw foto`s zit dicht bij die van deze draad.