De Winschoter fotograaf Tonnis Post (1877-1930), volgend jaar in de belangstelling door een tweetal tentoonstellingen, had blijkbaar een fiets als accessoire in zijn studio. Op bijgaande foto's in de handen van stuurs kijkende Groningers.
Benieuwd of iemand de fiets herkent. Een Gruno ter beschikking gesteld door de plaatselijke fabrikant?
Groet,
Hans
Fotostudio Tonnis Post, Winschoten
Fotostudio Tonnis Post, Winschoten
- Bijlagen
-
- IMG_0842.JPG (218.22 KiB) 12876 keer bekeken
-
- IMG_0841.JPG (284.82 KiB) 12876 keer bekeken
Re: Fotostudio Tonnis Post, Winschoten
heel mooi Hans. Zijn er nog meer foto's met deze fiets? Meestal poseerden mensen met hun eigen fiets, wellicht zijn deze 2 familie?
Het merk weet ik niet. Het lijkt me een doortrapper.
Het merk weet ik niet. Het lijkt me een doortrapper.
Meer weten over een specifiek merk of model hoge bi of safety van voor 1895? http://www.antique-bicycles.net
Re: Fotostudio Tonnis Post, Winschoten
Zodra Tonnis Post overleed, werd zijn studio opgedoekt en raakte zijn archief verspreid. Nu en dan duiken er foto's op uit oude schoenendozen of in archieven. Dit zijn de enige die ik ken waarop een fiets te zien is.
Wie weet zijn deze heren op hun paasbest bekenden of familieleden en hebben ze de fiets meegenomen naar de studio. Wel grappig dan dat ze hem keurig hebben opgepoetst en in elk geval een van beiden het geen probleem vond zich met het bezit van een ander te laten vereeuwigen. Of misschien had Post er toch een staan voor zijn klanten? Hopelijk duiken meer dergelijke foto's op.
Wie weet zijn deze heren op hun paasbest bekenden of familieleden en hebben ze de fiets meegenomen naar de studio. Wel grappig dan dat ze hem keurig hebben opgepoetst en in elk geval een van beiden het geen probleem vond zich met het bezit van een ander te laten vereeuwigen. Of misschien had Post er toch een staan voor zijn klanten? Hopelijk duiken meer dergelijke foto's op.
-
Maarten Waarlé
- Berichten: 2629
- Lid geworden op: 5 jun 2012, 21.49
Re: Fotostudio Tonnis Post, Winschoten
Hans ,Het kan natuurlijk best goed zijn dat de fotograaf zelf
een fiets voor eigen gebruik had.
Een fotograaf zal wat meer inkomen vergaard hebben dan de gemiddelde arbeider.
De fiets is wel een iets luxer type er zit een New departure A remnaaf achter in. Te herkennen aan de holle naaf ( model ''Gazelle" als het ware ) en het verticale stelschroefje onder aan de remsleutelbevestiging bevestigd het eigenlijk ook nog.
Daarmee zijn deze foto`s op z`n vroegst van 1903.
Groeten,
Marten
een fiets voor eigen gebruik had.
Een fotograaf zal wat meer inkomen vergaard hebben dan de gemiddelde arbeider.
De fiets is wel een iets luxer type er zit een New departure A remnaaf achter in. Te herkennen aan de holle naaf ( model ''Gazelle" als het ware ) en het verticale stelschroefje onder aan de remsleutelbevestiging bevestigd het eigenlijk ook nog.
Daarmee zijn deze foto`s op z`n vroegst van 1903.
Groeten,
Marten
Re: Fotostudio Tonnis Post, Winschoten
Goed dat je die herkent Maarten, de New Departure naaf.
Tonnis Post had niet alleen een fotostudio, maar fotografeerde ook in opdracht van bedrijven - hoewel hij bekend is van zijn foto's van de enorme armoede, de veenarbeiders die in plaggenhutten woonden. Hij was inderdaad bemiddeld en kon zich een goede fiets veroorloven.
Wat ik me dan probeer voor te stellen is hoe hij aan zo'n fiets komt. De fietshandelaar te Winschoten zal hem niet op voorraad hebben. Uitgezocht uit de folder, getipt door een bemiddelde kennis, geadviseerd door de fietshandelaar met kennis van zaken, een vertegenwoordiger van het betreffende merk tegen het lijf gelopen? Ik zou graag meer weten over de dagelijkse praktijk van een fietshandelaar in de provincie rond 1910. Zal weinig over te vinden in.
Groet,
Hans
Tonnis Post had niet alleen een fotostudio, maar fotografeerde ook in opdracht van bedrijven - hoewel hij bekend is van zijn foto's van de enorme armoede, de veenarbeiders die in plaggenhutten woonden. Hij was inderdaad bemiddeld en kon zich een goede fiets veroorloven.
Wat ik me dan probeer voor te stellen is hoe hij aan zo'n fiets komt. De fietshandelaar te Winschoten zal hem niet op voorraad hebben. Uitgezocht uit de folder, getipt door een bemiddelde kennis, geadviseerd door de fietshandelaar met kennis van zaken, een vertegenwoordiger van het betreffende merk tegen het lijf gelopen? Ik zou graag meer weten over de dagelijkse praktijk van een fietshandelaar in de provincie rond 1910. Zal weinig over te vinden in.
Groet,
Hans
Re: Fotostudio Tonnis Post, Winschoten
Ho la la, natuurlijk had die handel in Winschoten zulke fietsen staan. Die kwam van de Gruno fabriek!
http://www.groninger-rijwielen.net/gruno
http://www.groninger-rijwielen.net/gruno
Meer weten over een specifiek merk of model hoge bi of safety van voor 1895? http://www.antique-bicycles.net
Re: Fotostudio Tonnis Post, Winschoten
Als de fiets een Gruno is, is het een logische verklaring Maarten. Maar dat is de vraag... De vorm van het balhoofdplaatje lijkt niet van Gruno.
-
Maarten Waarlé
- Berichten: 2629
- Lid geworden op: 5 jun 2012, 21.49
Re: Fotostudio Tonnis Post, Winschoten
Ik vind het een fascinerend onderwerp, hoe zat dat met die handel in fietsen. Kon een fietsenmaker zich een voorraad permitteren of kreeg men fietsen in consignatie?
Ik denk dat dat laatste wel gebeurde. Een fietsenfabriek die bij een fatsoenlijke verkoper een aantal rijwielen neer zette in de hoop deze te verkopen.
Gazelle`s werkwijze was dat ze een overeenkomst sloten met een beginnende rijwielzaak. Bijvoorbeeld de helft van het bedrag nodig voor het opzetten investeerde ze dan met soepele vriendelijke afspraken mocht het mis gaan.
Ik heb zo`n rechtsgeldige overeenkomst uit 1912 van Gazelle met een Rotterdams bedrijf dat op dat moment in wording was en enkele jaren terug pas is gesloten.
Uiterst hulpvaardig van opzet. Het is beslist geen wurgcontract en natuurlijk ook een slimme manier van omzetvergroting door Gazelle.
Ik denk ook dat de smederijen-dorps werkplaatsen die ook fietsen gingen verkopen en repareren niet tot de armzaligste van een gemeenschap behoorden. Soms ontwikkelde zich ook iets van taxi vervoer of busonderneming en werd er op verschillende wijze geld binnen gehaald.
Echte middenstand.
Wat het merk van de fiets betreft. Ik zag dat Gruno in de eerste jaren nog niet het herkenbare logo hadden. Het kan wat dat betreft nog best uit de Gruno fabrieken komen. Maar voor het zelfde geld ook ergens anders vandaan. De wereld lag ook toen al geheel open voor handel. De achternaaf kwam tenslotte ook uit Amerika, niet onmiddellijk naast de deur.
Groeten,
Maarten
Ik denk dat dat laatste wel gebeurde. Een fietsenfabriek die bij een fatsoenlijke verkoper een aantal rijwielen neer zette in de hoop deze te verkopen.
Gazelle`s werkwijze was dat ze een overeenkomst sloten met een beginnende rijwielzaak. Bijvoorbeeld de helft van het bedrag nodig voor het opzetten investeerde ze dan met soepele vriendelijke afspraken mocht het mis gaan.
Ik heb zo`n rechtsgeldige overeenkomst uit 1912 van Gazelle met een Rotterdams bedrijf dat op dat moment in wording was en enkele jaren terug pas is gesloten.
Uiterst hulpvaardig van opzet. Het is beslist geen wurgcontract en natuurlijk ook een slimme manier van omzetvergroting door Gazelle.
Ik denk ook dat de smederijen-dorps werkplaatsen die ook fietsen gingen verkopen en repareren niet tot de armzaligste van een gemeenschap behoorden. Soms ontwikkelde zich ook iets van taxi vervoer of busonderneming en werd er op verschillende wijze geld binnen gehaald.
Echte middenstand.
Wat het merk van de fiets betreft. Ik zag dat Gruno in de eerste jaren nog niet het herkenbare logo hadden. Het kan wat dat betreft nog best uit de Gruno fabrieken komen. Maar voor het zelfde geld ook ergens anders vandaan. De wereld lag ook toen al geheel open voor handel. De achternaaf kwam tenslotte ook uit Amerika, niet onmiddellijk naast de deur.
Groeten,
Maarten
Re: Fotostudio Tonnis Post, Winschoten
Over fietsen in consignatie: uit een Amsterdams krantje uit 2013 komt het volgende excerpt over fietsenwinkel "Cito" in de Ferdinand Bolstraat:
Vraag: En ná de oorlog, toen was er hier eigenlijk niets meer, alles was meegenomen richting Oosten. Had U nog ìets aan voorraden, of helemaal niets meer?
Mevr. Bosch: Nee we hadden niets meer. Er waren wat fietsen in consignatie. D.C.R. zette hier dan een rijtje fietsen neer. De Centrale Rijwielonderneming in Rotterdam. Als wij er een verkochten rekenden we met hen af, en dan zetten zij er weer een andere neer. Zo werkte dat toen.
Cito heeft het overigens tot 2015 volgehouden, maar verkocht toen praktisch alleen nog onderdelen.
Vraag: En ná de oorlog, toen was er hier eigenlijk niets meer, alles was meegenomen richting Oosten. Had U nog ìets aan voorraden, of helemaal niets meer?
Mevr. Bosch: Nee we hadden niets meer. Er waren wat fietsen in consignatie. D.C.R. zette hier dan een rijtje fietsen neer. De Centrale Rijwielonderneming in Rotterdam. Als wij er een verkochten rekenden we met hen af, en dan zetten zij er weer een andere neer. Zo werkte dat toen.
Cito heeft het overigens tot 2015 volgehouden, maar verkocht toen praktisch alleen nog onderdelen.
DCR gaat nooit verloren....
Re: Fotostudio Tonnis Post, Winschoten
Dus na, zeg maar, de pioniersjaren, toen zich een heuse fietsindustrie ontwikkelde, waren er de volgende mogelijkheden:
- de Gazelle-methode die Maarten noemt (ben wel benieuwd naar dat document uit 1912). Een beetje zoals Heineken omgaat of omging met kroegen om hun bier daar geschonken te krijgen;
- consignatie, dus afrekenen over verkochte fietsen, waardoor de handelaar niet hoefde te investeren - wat allicht werkte voor Nederlandse fabrikanten, maar of importeurs van buitenlandse merken dezelfde soepelheid konden betrachten, is de vraag;
- handelaren die van ingekochte onderdelen een fiets onder eigen merk in elkaar zetten en op de markt brachten, of die frames kochten om die met onderdelen uit voorraad verder aan te kleden - de verkoop daarvan zal plaatselijk, hooguit regionaal zijn geweest;
- ik kan me ook voorstellen dat rechtstreeks vanuit de fabriek werd verkocht, hoewel de fabriek er ook baat bij kan hebben de middenstand te laten floreren. Geen idee hoe bijvoorbeeld Gruno of andere bekende marken dat deden.
En wellicht waren er nog andere manieren om fietsen aan de man te brengen.
Hoe het in de jaren 10 in de grote steden toeging, is goed voor te stellen. Hoe met de middelen van transport en communicatie in die tijd de fiets in de provincie aan de man werd gebracht, voedt de verbeelding. Thomas Rosenboom zou er een prachtige roman over kunnen maken.
Ik heb een mail gestuurd aan de stichting Oud Winschoten met de vraag welke fietshandelaren er rond 1910 onder de rook van Gruno actief waren. Benieuwd hoeveel dit er zijn in zo'n provinciestadje. Stom toeval overigens dat ik bij wat googelen op Winschoten in 1902 mijn overgrootvader tegenkwam als rijwielmaker. Van smidsknecht werd hij rijwielmaker (heel klassiek), daarna smid.
Groet,
Hans
- de Gazelle-methode die Maarten noemt (ben wel benieuwd naar dat document uit 1912). Een beetje zoals Heineken omgaat of omging met kroegen om hun bier daar geschonken te krijgen;
- consignatie, dus afrekenen over verkochte fietsen, waardoor de handelaar niet hoefde te investeren - wat allicht werkte voor Nederlandse fabrikanten, maar of importeurs van buitenlandse merken dezelfde soepelheid konden betrachten, is de vraag;
- handelaren die van ingekochte onderdelen een fiets onder eigen merk in elkaar zetten en op de markt brachten, of die frames kochten om die met onderdelen uit voorraad verder aan te kleden - de verkoop daarvan zal plaatselijk, hooguit regionaal zijn geweest;
- ik kan me ook voorstellen dat rechtstreeks vanuit de fabriek werd verkocht, hoewel de fabriek er ook baat bij kan hebben de middenstand te laten floreren. Geen idee hoe bijvoorbeeld Gruno of andere bekende marken dat deden.
En wellicht waren er nog andere manieren om fietsen aan de man te brengen.
Hoe het in de jaren 10 in de grote steden toeging, is goed voor te stellen. Hoe met de middelen van transport en communicatie in die tijd de fiets in de provincie aan de man werd gebracht, voedt de verbeelding. Thomas Rosenboom zou er een prachtige roman over kunnen maken.
Ik heb een mail gestuurd aan de stichting Oud Winschoten met de vraag welke fietshandelaren er rond 1910 onder de rook van Gruno actief waren. Benieuwd hoeveel dit er zijn in zo'n provinciestadje. Stom toeval overigens dat ik bij wat googelen op Winschoten in 1902 mijn overgrootvader tegenkwam als rijwielmaker. Van smidsknecht werd hij rijwielmaker (heel klassiek), daarna smid.
Groet,
Hans