Algemene vraag m.b.t. behoud van belangrijke rijwielen

[Jeroen Zuiderwijk]

Stel iemand stuurt je een mail met daarin een rijwiel dat soort van de heilige graal is van je zoektocht, en een extreem zeldzaam en historisch belangrijk exemplaar, en dat die helemaal verbouwd is, en originele onderdelen vervangen en weggegooid. Hoe reageer je daar dan op? Ik was niet zo heel tactisch (al had het nog veel erger gekund). De eigenaar reageert defensief, en wil dat de fiets geen bekendheid meer krijgt. Terwijl ik juist graag zou zien dat het rijwiel alsnog weer in zoveel mogelijk orginele staat wordt teruggebracht (optie is er nog). Ik snap de reactie wel, ook omdat ik liet weten wat hij had gedaan. Maar ik vind het ook zo zonde. Dat is natuurlijk mijn persoonlijke mening, ik ben niet de eigenaar. Maar toch. Ik wil me graag inzetten voor het behoud van rijdend erfgoed, en daarin wat ik de meest interessante exemplaren vind te ontdekken zodat ze geconserveerd en waar nodig gerestaureerd kunnen worden. Ik ben nog zoekende in de juiste aanpak. Met gewoon mijn eigen zoektocht publiek te maken, en kennis verspreiden hoop ik daar anderen in mee te krijgen. Maar niet iedereen heeft die wens.

Een manier is natuurlijk flink geld neertellen om de eigenaar te helpen overtuigen het rijwiel te overhandigen. Maar helaas heb ik het geld niet, en de ruimte niet om ze te stallen. Dus die optie valt bij mij persoonlijk helaas af (al kan ik ooit wel een keertje een uitzondering maken, maar dan liefst voor een onverknoeid exemplaar).

Maar ik zoek dus meer ideeen. Ik ben zelf nog relatief gezien een groentje op dit gebied. Er zijn natuurlijk hier mensen die er al veel langer mee bezig zijn dus hoe doen jullie dat? Het laatste wat ik natuurlijk wil is dat mensen stoppen met het bekend maken van belangrijke rijwielen in hun bezit, omdat ik of anderen niet prijzend zullen reageren op wat ze ermee hebben gedaan.

[maartenB]

Jeroen, ik stuur je een pb

[JasperA]

Altijd voorzichtig zijn met mensen die hun ego/identiteit hebben gekoppeld aan een oude fiets...

De tip die ik je wil meegeven is het dan vooral even met rust te laten. Vaak heb je bij diegene toch onbewust al in gang gezet dat hij afstand aan het nemen is van de fiets en omdat hij weet dat je een grote liefhebber bent kan het maar zo zijn dat je over drie weken een mailtje krijgt dat je hem mag overnemen.

Ondertussen nog even de ‘law of attraction’ uitoefenen en dan kan het haast niet meer mis gaan...

[Jeroen Zuiderwijk]

Dank je. In dit geval lijkt het goed te gaan komen. De eigenaar is nu geinteresseerd om de fiets weer zo origineel mogelijk te maken.

Overnemen is voor mij helaas niet echt een optie. Geen plek en geen geld. Maar ik weet wel andere verzamelaars die interesse zouden hebben gehad.

[de rode]

is het merk /type geheim ????

[Maarten Waarlé]

Nou, Als de eigenaar er nu weer iets prettigs van wil maken dan is dat prima natuurlijk.
Ik ben overigens ook wel benieuwd naar wat het dan voor type fiets is!
En vroege Nederlandse fietsen moeten goed bewaard worden omdat ze zo massaal zijn weggegooid zo als we allemaal wel weten intussen.

Groeten,
Maarten

[Jeroen Zuiderwijk]

is het merk /type geheim ????

Nee, dat lijkt me niet. Het is een Gazelle transportfiets uit 1922.

[Jeroen Zuiderwijk]

Nou, Als de eigenaar er nu weer iets prettigs van wil maken dan is dat prima natuurlijk.
Ik ben overigens ook wel benieuwd naar wat het dan voor type fiets is!
En vroege Nederlandse fietsen moeten goed bewaard worden omdat ze zo massaal zijn weggegooid zo als we allemaal wel weten intussen.

Groeten,
Maarten

Zeker wat transportfietsen betreft uit de eerste kwart van de 20ste eeuw. Toen ik het overzicht maakte van de overgebleven transportfietsen van voor 1930, kwam ik niet verder terug dan 1925. Inmiddels was daar de Göricke/Kestein van Sjoerd uit 1921 bijgekomen, die is nog steeds de oudste, al dan niet van Nederlands fabrikaat (maar wel gemaakt voor de Nederlandse markt). Die fiets was al bekend, maar pas recent geidentificeerd en gedateerd. Daarom is die Gazelle uit 1922 zo'n unieke vondst. Hij is er in ieder geval nog, minus een aantal belangrijke delen.

Ik heb ook meegemaakt dat een vroege transportfiets bij het oud ijzer was gezet, nadat ik al had aangegeven dat het een bijzonder exemplaar was die het zeker verdiende geconserveerd/gerestaureerd te worden. Ook heb ik meegemaakt dat er eentje helemaal gestript was tot frame, ook al nadat ontdekt was dat het om een vroeg exemplaar ging. Die laatste bleek helemaal speciaal, want het is een militaire versie, en voor zover bekend de enige echte militaire transportfiets. Daar was al niet veel meer van origineel dan het frame, stuur en voorvork, maar toch. Inmiddels wordt die wel in zo origineel mogelijke staat teruggebracht.

Die echte oude transportfietsen zijn vaak ernstig aangetast door roest, wat ertoe leid dat de eigenaar vaak denkt dat het de moeite niet waard is om er nog iets mee te doen. Maar het verschil tussen een transportfiets uit de jaren '20 en eentje uit de jaren '50 wordt vaak nog niet ingezien, en dat zo'n heel oud exemplaar ook met veel meer werk een veel interessanter project is dan een veel later model in wat betere staat. Van de latere exemplaren zijn er dusdanig veel dat je moet kiezen welke je behoud, omdat er niet genoeg liefhebbers zijn om ze allemaal te bewaren, en de onderdelen schaars zijn. Dus daar maak je veel sneller de keuze om een inkompleet exemplaar die nog best rijdend te maken op te offeren als onderdelen donor voor andere exemplaren in een betere staat. Maar eentje uit een periode waar nog maar enkele transportfietsen van overgebleven zijn is in vrijwel iedere staat nog interessant, zeker als de leeftijd goed te achterhalen is, en er voldoende informatie en onderdelen zijn om hem vrij correct te restaureren.

[non-fixie]

Ik mag altijd graag zien hoe Amerikanen dat aanpakken. Die hebben op een of andere manier veel minder last van hun eigen mening dan wij Nederlanders.

Als zich daar iemand met iets bijzonders op een forum meldt en vraagt hoe je daar het best een fixie van kan maken, dan gaat gesprek meestal ongeveer als volgt, met veel respect en tact:

1. Welkom! En gefeliciteerd met je vondst! Mooie fiets! En bedankt dat je hem hier met ons deelt.
2. Best een bijzondere, en het is misschien wel goed om te weten dat ...
3. Maar het is jouw fiets en het belangrijkste is dat jij er plezier aan beleeft.

Dat is meestal voldoende om onbedoelde rampen te voorkomen.

[Rob Houkes]

Tja, zonde natuurlijk, maar gedane zaken nemen toch geen keer. Zo gaat vrees ik iedere dag wel een stukje van ons rijdend erfgoed teloor, we kunnen ze niet allemaal op tijd redden vrees ik.

Ook heb ik meegemaakt dat er eentje helemaal gestript was tot frame, ook al nadat ontdekt was dat het om een vroeg exemplaar ging. Die laatste bleek helemaal speciaal, want het is een militaire versie, en voor zover bekend de enige echte militaire transportfiets. Daar was al niet veel meer van origineel dan het frame, stuur en voorvork, maar toch. Inmiddels wordt die wel in zo origineel mogelijke staat teruggebracht.

Die fiets was inderdaad al niet meer zo origineel toen hij als groenbemost tuinornament op marktplaats verscheen.... Wielen, spatborden, stuur en drager waren niet origineel maar wel doorgeroest dus die heeft de vorige eigenaar (die me toen voor was) maar bij het oud ijzer gedaan, waarna hij het frame pus vork, originele zadelpen en mogelijk ook het originele crankstel aan mij heeft overgedaan. Overigens wist ik toen nog niet beter of het was gewoon een onbekende maar wel oude transportfiets.

De restauratie (of recreatie?) vordert gestaag, ik hoop er voor het begin van de winter toch wel mee klaar te zijn. Originele onderdelen zijn natuurlijk zo goed als onvindbaar, maar ik vond bij bikestoremember een voorrekje en van Maarten W heb ik een legerfiets-zadel over kunnen nemen. De rest van de onderdelen heb ik er maar bij verzonnen... je moet wat!