Iedereen is vrij in zijn handel(en) in fietsspullen of Fongers-spullen, dat sowieso. De discussie vind op verschillende niveau's plaats en dat loopt soms wat door elkaar. Je moet eigenlijk onderscheiden tussen wat juridisch mag, wat moreel mag en wat ten slotte jammer gevonden wordt (of niet). De laatste twee niveau’s zijn subjectief, wat de discussie niet makkelijk maakt en doorgaans ook niet vruchtbaar.
Jos verdedigt de (grenzeloze?) verkoop van oud fietsspul op moreel niveau, en daar is wat voor te zeggen. Jasper en “de rode” zijn tegen verkoop op het niveau dat dat jammer is, waarbij Jasper een grens aangeeft van welke spullen het wel en niet jammer is om ze te zien verdwijnen. Jos geeft op dit niveau geen antwoord.
Los hiervan staat nog de vraag welke optie voor het behouden blijven van de Fongers-fietsen en -prullaria de betere is, het antwoord daarop weten we achteraf pas echt. In dezelfde lijn ligt het argument dat we de spullen voor het nageslacht hier moeten houden - we weten alleen nog niet of het nageslacht op goed gevulde fietsverzamelingen en -musea zit te wachten.
Ik hou het erbij dat ik het zelf - voor hier en nu - jammer vindt als de mooiste spullen nog alleen maar op foto’s uit verre landen te bekijken zijn, misschien zelfs nog opgeleukt door wat Chinese accessoires. Gelukkig is er wat het Fongers-spul betreft toch een overschot dat allemaal veel op elkaar lijkt. Ik ben het dus redelijk met Jasper eens: uitvoer ja, maar er moet nog wel wat moois overblijven anders zou het jammer zijn.
Een andere discussie is het punt dat het merk Fongers de liefhebbers ervan tot exorbitante uitgaven verleidt en dat dat mensen met handelsdrift mobiliseert. Het uitzicht op een “Yes!”-deal wint het van de liefhebberij. Bij een uitspraak als de onderstaande van Jasper heb ik toch wat twijfels:
Ook heb ik spullen goedkoop gekocht waarvan ik wist dat ze op marktplaats meer geld zouden opleveren en heb ik via mijn website wel eens zaken aangeboden gekregen die ik vervolgens heb doorverkocht of geruild. Ik meld het dan altijd wel netjes en ik maak geen beloftes. De meeste mensen vinden dat prima.
Het is maar de vraag wat je dan precies netjes hebt gemeld (niet Jasper persoonlijk maar iedereen die spullen via zijn website of anderszins te goeder trouw krijgt aangeboden). Als je zegt: “Mevrouw, ik kan niet beloven dat ik deze spullen voor altijd in mijn verzameling hou,” zullen ze inderdaad akkoord gaan. Maar wie vindt het nog prima als er openhartig wordt gezegd: "Mevrouw, deze fiets is wel 300 euro waard en het is goed mogelijk dat ik hem na enige tijd voor dat geld doorverkoop.”? Dat laatste is de harde werkelijkheid, en die wordt denk ik meestal bewust verzwegen.
De hele gejaag, gehandel en gesmijt met geld omtrent Fongers maakt dat er voor mij een vieze smaak aan kleeft. De Fongers-vloot zal daar heengaan waar het meeste geld zit, of we dat moreel gerechtvaardigd vinden of niet, en of we dat jammer vinden of niet. Ben blij met de twee Fongers-fietsen die ik heb, en dat ik andere Nederlandse merken ken die ik even interessant of interessanter vind.
Groeten,
fietser
)
Ik geloof toch niet dat ik me daar schuldig over hoef te voelen.