Vereniging De Oude Fiets

Hoi Nol,
Goed opgemerkt. Ik ben er nog mee bezig, die ruimte tussen backbone en voorwiel.
Iedere afbeelding van de Xtra ziet er weer anders uit al hebben ze alle een achterwiel wel wat verder weg staan dan bij een gewone hoge bi.
De xtraordinary die afgelopen jaar bij Copake te koop stond (de foto hier boven voor de bruine houten schuur) heeft een backbone waar aan gerommeld is. Dat schreven de veilingmeesters ook bij de fiets. En je kan het ook zien; er zit een knikje in de backbone. Deze fiets is wel een van de zeldzame xtra`s met de zelfde wielmaat als die van mij. De fiets die momenteel in de Jerusalem 200 jaar fiets tentoonstelling in het Bloomberg techniek museum te zien is lijkt dan weer een vergelijkbaar naar achter staande backbone te hebben als mijn fiets.
Het is voorlopig onduidelijk dus maar de backbone is ovaal en niet zo gewillig te buigen. Kortom het zou ook best eens zo
origineel kunnen hebben gezeten.
Alle maten Xtra`s hebben een 22 inch achterwiel waar een gemiddelde hoge bi een 17 inch achterwiel heeft.
De berijder op een xtra belast ook het achterwiel verhoudingsgewijs meer dan bij een gewone hoge bi.
Zit er meer tussen in. Het zou overigens ook tot een beter rijgedrag op slecht wegdek leiden volgens de commentaren van destijds.

Groeten,
Maarten

Dag Maarten,

Dit plaatje kwam ik toevallig tegen en moest even aan je project denken.

De kikker op de hoge bi doet mee ergens denken aan tekenaar Peter Vos. Wij hadden vroeger een groot boek van hem met allerlei sprookjesdieren.
Laatst was een documentaire over hem op tv.

Vandaag nog maar eens wat verder gegaan met de xtraordinary armen.
Ik wist dat ik verschillende massieve vormen moest maken maar het punt daarbij is dat je enerzijds de bouwwijze van de fabrikant wil volgen maar van de andere kant ook moet
kijken naar de haalbaarheid van het maken van een vorm.

Het kan bijvoorbeeld best zijn dat een vorm vroeger bij Singer in een klap uit een grote pers of stansmachine kwam gerold.
En dat je dat zelf in je werkplaats onmogelijk voor elkaar krijgt.
Opbouwen is dan het devies.
Overigens is ook vaak door lak of nikkel slecht in te schatten of iets is samen gesoldeerd of uit een stuk bestaat.
In dit geval lijkt de bevestiging van de schroefbus (pedaal bevestiging)op het eindstukje bij de originele fiets ook gesoldeerd. Ik heb het met een boutje vast gezet zodat het met solderen niet scheef gaat zitten.Erg leuk om te maken . Ik slijp het uit een blok staal. Steeds
weer passen en slijpen.
Ook het bovenste oog is nu grotendeels klaar. Ik heb de ronding en de voet los van elkaar gemaakt en daarna aan elkaar gelast.
Bij de originele fiets zal het zeker uit een stuk zijn gemaakt.
Met dit oog heb ik inmiddels een min of meer complete arm. De naaf met bevestiging voor de crank heb ik ook klaar nu maar daar heb ik geen foto`s van gemaakt blijkbaar .
Ik was natuurlijk benieuwd hoe het op de fiets zou staan. Ook om nog eens goed te
kijken hoe het met de maten uit zou pakken...
De maat van de pedaal tot onder het stuur is in deze hoge stand iets van 80 cm, dat gaat dus wel goed komen. M`n knie zal bij het rijden ergens bij het bovenste oog van de arm uitkomen.
Nu nog een alles herhalen maar dan in spiegelbeeld...

Groeten,
Maarten

het lijkt wel of er onderaan, bij het pedaal, een knik in de arm zit?

Zal ik wel verkeerd zien. Welke delen moet je nou harden? Is dat bij het bovenste stangetje?

Hoi Maarten,
IK zag het ook terug op de foto die knik of deuk maar dat is gezichtsbedrog .In werkelijkheid zit ze er niet in.

De naven die aan de armen zitten hebben natuurlijk geharde schalen al zou je bij het origineel denken dat het geheel gehard is. Je ziet daar geen aftekening van losse schalen.
Ik ga daar dus schaaltjes gebruiken uit een bromfietswiel aan de binnenkant (grote diameter) en een fiets achterwiel buiten op.
precies de juiste maten .Ik heb ze gekocht op de beurs in Rosmalen. Overigens nagenoeg geen fietsen gezien daar.

Het echte hardingswerk zit `m in de armpjes van vork naar arm.
En de andere kant:
Best ingewikkelde vormen. Helaas van het onderste scharnier geen afbeelding uit elkaar maar dat zijn twee schalen met draad een vast en een afstelbaar en een as met centraal een ronde groef voor de 3/16 kogels. De afmetingen zijn plusminus voorwiel maat.
Je drukt al aandraaiend de kogels tussen de twee halve schaaltjes links en rechts naar beneden op de as. Beetje ongelukkig ontwerp. Het gaat snel los zitten bleek al bij de fiets die ik twee jaar terug heb gedaan. Niets zo onprettig als losse wiebelige armen.
Daar staat of valt het comfort bij deze fiets bij.
Mogelijk ga ik de schaaltjes uit en voorwiel aanpassen anders moet ik echt gaan harden.
Het beste zou natuurlijk een paar moderne kogellagers zijn .Spelingsvrij,stofvrij en berensterk. Probleem is dan het hoge mesicek gehalte.
Ik had het al over het volgen van de bouwwijze van het origineel en het afwijken daarvan als het niet lijkt te kunnen worden gemaakt.
Maar de keuze voor en kogellager is daarmee wel een halte te ver.
Liever zo`n rottige constructie met schaaltjes en lastige afstelling zodat het functioneert als een originele.
Dat is het historisch belang; te ervaren hoe het was, niet hoe het beter zou kunnen....

Aan de kant van de kogel (bij de voorvork) lijkt het materiaal ook gehard.
Een vijltje had er geen grip op.
Ik moet wel zeggen dat de armpjes met zeer kleine slag draaien.
Ik denk niet dat het hard zal slijten.

Groeten,
Maarten

Het zit complex in elkaar, dat wordt me wel duidelijk. Oh, geen fietsen in Rosmalen? Terwijl ze het dit jaar in hun promotie extra hadden aangedikt dat ze echt ook een fietsenbeurs zijn! Niet dus.

Originele constructie lijkt me ook het beste. Je gaat er toch niet mee van Rotterdam naar Leeuwarden fietsen!

Heel fraai Maarten, altijd ontzettend leuk en interessant om jouw posts te lezen. Al die zelfgebouwde machines voor toepassingen zijn mooi om te zien en leuk om over te lezen.

Hartelijke groeten, Michiel

Beste Maarten,

Ook ik geniet weer mee zoals vele anderen. Het namaken van de oude onderdelen, natuurlijk met moderne middelen en zonder rookwaar in de mond, zal denk ik wel respect afdwingen voor de ambachtsheren van weleer.

Succes,

Y.

Weer een prachtige klus geklaard!
Mooi werk hoor en wat een voorbereidingen.
Ik heb zelf ooit de tafel waar mijn bankschroef op vast zit aan de muur vast gemaakt met keilbouten. Dat was toen om een frame te richten.

Groetjes van mij,
Charles Waagenaar

Spaken koppen,
Een karwei waar ik bijna altijd tegen op zie.
Deze keer moest ik er 90 maken. 40 voor het voorwiel en 50 voor achter.
Ik dacht nu , laat ik het eens zo aangenaam mogelijk maken door de uitrusting rondom het smeden van de kop zo optimaal mogelijk te maken. Handig met steeds eenvormig resultaat en zonder veel gedoe er om heen.
Overigens is het niet voor de Singer van deze topic maar die komt voor het kopen van spaken ook nog aan de beurt dus...

De nieuwe klem heb ik zo gemaakt dat het blokje waar de spaak tussen geklemd zit redelijk makkelijk te vervangen is.
Dit omdat het blok gaanderweg steeds ruimer wordt en op een gegeven moment niet meer de juiste binnen diameter heeft.
Je krijgt dan spaken waar de steel richting kop al breder wordt. Onwenselijk ivm het formaat van de spaakgaten in de velg.
De spaakklem blokjes zijn in dit geval gemaakt van RVS. Dat is net wat weerbarstiger dan gewoon staal en is dan ook gedurende de 90 spaken goed van vorm gebleven.
Onder aan de ondersteunende strip zit een voet gelast. De voet zit met een griptang vast aan de basis waar de bakschroef op staat. Voordeel hier van is dat als de bankschroef los is van de klem deze gewoon blijft staan . Je kan dan de inbusbouten een slag los draaien zonder het hele ding weer in je handen te hoeven nemen.
Bij het aandraaien van de spaaksteel moet je er voor zorgen dat de steel niet verder dan een mm of 2 uit steekt. Meer uitsteek geeft de kans op een scheve kop.
Na dat de inbus is aangedraaid kan de bankschroef worden dicht geklemd en zit de spaak pas echt vast.
Je moet echt de hefboomwerking toepassen want rechtstreeks met een klemblok in de bankschroef je de spaak er gewoon tussenuit zonder dat er een kop ontstaat.
Ik hamer steeds wat rondom de te vormen kop zodat de kans op een regelmatige kop het grootst is. Overigens kijk ik niet meer op van wat scheve kant aan een kop. Zelfs bij de originele van vroeger is wel eens wat scheefstand te zien. Uiteindelijk trekt de kop zich strak in de velg en blijft uit zicht. Geen bezwaar dus
Ik heb eens geklokt hoe lang ik op een spaak doe en dat zit met inspannen en uitspannen erbij binnen de 1 minuut.
Daarmee is het koppen van spaken wel een te overziene bezigheid . Zeker als je het verdeelt over een paar dagen.

Groeten,
Maarten