Vereniging De Oude Fiets

Daar komt nog bij dat een fiets voor je gevoel symbool stond voor afzien ....

Wie heeft er niet voor-overgebogen-pompend met wind tegen door de zeikende regen gefietst , al-dan-niet niet een regenpak aan waar je net zo nat van de zweet van werd als van de regen, onderweg naar school of naar de uitgaansgelegenheid voor je 16 e.

Het is te begrijpen dat zo snel als de brommer in het bereik kwam[groter afstanden in kortere tijd mogelijk en hierdoor vrijheidsgevoel] en daarna zo snel mogelijk lekker droog zitten in je auto en kunnen gaan en staan waar je wilde je de fiets het liefst zo snel mogelijk vergat

Alle argumenten zullen meespelen, maar de kern van het geheel is toch design.

Auto’s, motoren, brommers, fietsen, zoveel evolutie is er niet geweest. De fiets is echter naakt, waar bij gemotoriseerde voertuigen de ‘huid’ de tijd reflecteert. Daarom is een tot nieuwstaat gerestaureerde auto nog steeds een oldtimer, terwijl een oude fiets na een soortgelijke behandeling bij kenners vaak weerzin opwekt, bij leken desinteresse.

Het mooie aan de fiets is juist de puurheid van de vorm, veel meer dan een eeuw geleden bedacht en blijkbaar niet te overtreffen. Om daar recht aan te doen, is het directe contact met het verleden van de fiets essentieel. Daarom het belang van originaliteit, dat bezorgt de oude fiets zijn meerwaarde. Je hand raakt de geschiedenis. Dat dit blijkbaar weinig sexy wordt gevonden en wij daarom een zeer betaalbare hobby hebben: prima!

Groet, Hans

DE reden is dat ondanks dan in Nederland de fiets zo'n cruciale rol speelt in het transport, die fiets extreem ondergewaardeerd wordt. Helemaal een oude fiets. Dat is bijna een scheldwoord. Er zit geen gevoel van trots aan, tenzij het de allernieuwste carbon racefiets is of zo. Het is een ding dat je verbruikt. Onderhoud doet men vrijwel niet. Of er nu loshangende onderdelen aan meeslepen, de wielen scheef staan, de ketting zo bruin is van de roest, en dat vaak al binnen een paar jaar. Doet-ie het niet meer, dan gooi je hem aan de kant en koop je wel een andere afdanker voor een paar tientjes. Dat is de mentaliteit rond fietsen in Nederland. Er zijn wel veel mensen die toch gehecht zijn aan een oud barrel. Dat wil niet zeggen dat ze er dan voorzichtig mee omgaan, maar wel rijdend blijven houden. Daar zitten ook bijvoorbeeld vooroorlogse transportfietsen tussen. Daar worden geen dure, moeilijk te vinden transportfiets onderdelen in gezet als iets versleten is, maar gewoon wat goedkoop en makkelijk te vinden is. Daar geld: het is een barrel, maar wel mijn barrel.

Maar mensen die juist graag op een oldtimer fiets rijden en die in mooie staat willen behouden, daar zijn er gewoon niet zo veel van in Nederland. En die oude fietsen zijn zo goed gebouwd, dat er gewoon nog veel van over zijn, dus groot aanbod, beperkte vraag. Wat nodig is een omslag van het imago van oude fietsen en fietsen algemeen in Nederland. Daarom zie ik het ook als doel, in mijn geval wat betreft transportfietsen, om zo veel mogelijk waardering te kweken, zodat meer mensen graag zo'n fiets willen rijden EN behouden, en dat daarmee ook de prijzen ruim boven de barrel prijzen komen. Transportfietsen liggen kwa prijs wel wat hoger dan normale fietsen uit dezelfde tijd, maar een mooi bewaard exemplaar zou een veel aanzienlijker bod mogen ontvangen. Niet alleen voor het behoud van dit rijdend erfgoed, maar als men rijwielen weer goed gaat waarderen, dan wordt er wellicht ook weer meer aandacht besteed aan kwaliteit in nieuwe fietsen.

Hoi,

Dat van dat 'nieuw' maken van oude brommers/motorfietsen en auto's heb ik nog
nooit begrepen.
Als je iets met 'nieuw' hebt koop je toch iets nieuws,lijkt me.
Scheelt je handenvol tijd,ook nog.
Voor mij is restaureren imiteren.
Dat de prijzen van oude fietsen zo laag zijn vind ik prima,het gaat niet over geld
maar over emotie.
Trouwens,die stijgende prijzen voor brommers etc geldt alleen bij aanschaf,
als je zelf iets aan te bieden hebt blijkt het niets waard te zijn.

Hans