oldtimers; fietsen brommers, motoren en auto's..

[Steelframes]

Naast de liefde voor oude fietsen is er de passie voor oldtimer/youngtimer vervoer..


Je houdt via de oldtimer bladen een beetje de prijsontwikkelingen in de gaten van de klassieke auto/motor. Wat mij dan opvalt is dat de oldtimer auto qua prijs aardig in de lift zit, idem die voor de motoren.
De prijs van een 2CV loopt naar de 10.000euro!


Nog meer zie je de prijzen van de brommers stijgen, voor een supernette Batavus Whippet bijv. is 4.500,00euro geen uitzondering..

Een Kreidler of Zundapp tikken makkelijk de 1750 tot 2.500euro aan.
Yamaha FS1 gerestaureerd 3000,00 euro.....

En dan nu de oldtimer fiets; op de hoge Bi's en de Safety's na zijn de prijzen eigenlijk belachelijk laag. Oké een klassieke stalen racefiets van Italiaanse makelij of een Gazelle Champion Mondial met mooie afmontage kan makkelijk een paar honderd euro opbrengen.
Maar een mooie '50er jaren sportfiets of een toerfiets blijven laag gewaardeerd. Tientjes werk..
Waar zit 'm dat nou in? Bij auto's hoor je vaak de eigenaar zeggen dat zijn vader of opa er ook één hadden. Goede herrinneringen aan de achterbank en de geur van skai stoelen. De vakantie met zijn allen achterin de Opel Record of de Renault...
Of vaak van "ik kon hem toen niet betalen" en nu wel. Terug halen van "die goeie ouwe tijd" dus eigenlijk. De techneuten daar gelaten die het vehikel kopen om het sleutelen en de techniek meestal dus emotie-aankopen.

Nou heb ik bij weinig (oldtimer)fietsen gezegd horen worden dat ze van die fijne herrineringen hebben aan het achterop zitten bij Opa of Oma op de fiets..Wellicht heeft dat te maken dat het zitcomfort op een ijzeren bagagedrager nou niet zo comfi was als de eerder genoemde skai achterbank.

En toch als je bekijkt wat er aan goede herrinneringen op/aan de fiets kleven vind ik dat teleurstellend...Je eerste vriendin achterop, naar school met eeuwige tegenwind, stappen en slingerend terug etc.

Vraag mij dan ook af of er ooit een prijsstijging zal plaatsvinden bij de mooie klassieke fietsen, zullen er mensen zijn die zich willen onderscheiden door op een stijlvolle Gazelle tour of sportfiets te gaan fietsen of wat voor merk dan ook..

Het is een beetje een elektrische eenheidsworst aan het worden op het fietspad en laveren tussen de baboe-bakfietsen en long John transporters.
Iemand een mening....?

[EdMondain]

Ik deel je mening volkomen wat betreft de waarde van oldtimer fietsen.

Misschien heeft het wel iets te maken met de verschillende manieren hoe we oldtimers restaureren. Bij auto's, motors en brommers is het geen enkel probleem om ze weer in nieuwstaat terug te brengen. Bij fietsen daarentegen zien we blijkbaar graag dat alles zoveel mogelijk geconserveerd wordt. Iedere centimeter lak dat nog te redden valt is meegenomen.
Het lijkt erop of oude fietsliefhebbers een soort beschermers van het erfgoed zijn. De geschiedenis moet nog zoveel mogelijk leesbaar zijn. En dat het voornamelijk om Nederlandse fietsen gaat speelt ergens ook wel een rol. Of dat de mogelijkheid erin zat dat ze hier ooit in gebruik waren.
Bij bijvoorbeeld design lampen uit de jaren 50 is het eigenlijk ook ongepast om ze over te lakken. Alleen de echt gave exemplaren leveren geld op. En eerlijk gezegd vind ik bij een overgespoten fiets of lamp toch dat er iets verdwenen is. Dat voel ik bij gemotoriseerde vervoermiddelen toch minder.

[Gerrit]

Voor mij hebben oude dingen het vermogen herinneringen op te roepen. En dat mis ik een beetje bij de in mijn ogen overgerestaureerde auto's en motoren. Veel mensen echter vinden dergelijke middelen alleen mooi in nieuwstaat, en de herinnering telt dan minder lijkt het.
Ik reed jaren op een Honda CB 550 die er flink gebruikt uit zag en ook was, maar die technisch perfect in orde was, maar hoe vaak ik niet heb moeten horen dat hij toch echt overgespoten en gepoetst moest worden....
Mijn oude Gazelle roept echter nooit zulke reactie's op hoewel die ook flink gebruikt is en de grondlak al door de verf heen schemert. Maar het roept wel herinneringen op bij mensen die vroeger ook zo'n fiets hadden, en de degelijkheid van oude fietsen lijkt voor veel mensen mythologische vormen aan te nemen .
Maar waarde wordt er in mijn ervaring niet aan gehecht, zeker niet bij de net na oorlogse fietsen waar ik vaak aan sleutel. Men vind het mooi maar niet van waarde.

[Steelframes]

Ja inderdaad, ze vinden de degelijkheid van de fiets eigenlijk het enige interessante aan het geheel. Sleutel bij mooi weer wel eens voor de flat en dan komt de zin "degelijke fietsen hé vroeger" bijna altijd voorbij...
Verder weinig respons.


Toch zie je tegenwoordig steeds meer dat behoudend restaureren de voorkeur heeft indien er nog voldoende originele elementen zijn die de balans doen doorslaan. Wat je zelf al opmerkte is dat je al snel "de ziel" uit het voertuig/fiets haalt. Volkomen mee eens...

Wellicht heeft de matige belangstelling voor de oude fiets er ook mee te maken dat de fiets in basisvorm tot ver in de jaren '70 weinig is veranderd. Natuurlijk zijn er vanaf de jaren '80 wel weer grote technische stappen gemaakt op het gebied van de techniek. Nexus naven met 8 versnellingen, elektrische ondersteuning, oversized frames en meer gebruik van kunststof delen en ga zo maar door..

Anderzijds zijn de fietsen toch, net als de auto's en motoren, ook aan mode onderhevig geweest. Wat juist voor verzamelaars weer leuk is...

Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar jaren '50 sportfietsen, daar zie je de 'space- age" achtige elementen als gestroomlijnde achterlichten en heftige two tone colours met puntige, raketachtige biezen, prachtig op terug. Relatief kort geproduceerd (+/- 10jaar) maar niet veel langer/korter dan de Amerikaanse "vleugel"auto's uit dezelfde tijdsperiode.

Zou je toch van zeggen dat ze wat meer verzamelwaardig zouden moeten zijn toch..? Helaas weinig vetkuiven te zien op zo'n rockersfiets van eigen bodem

[maartenB]

Ik zou - los van de prijzendiscussie - ook wel graag zien dat mensen wat meer oog krijgen voor oude fietsen. Dat zie ik niet zo snel gebeuren. Geen leek ziet het verschil tussen mijn Burgers van 1914 en een moderne Omafiets van de bouwmarkt. Terwijl je bij een brommer uit 1960 een hele evolutie en techniek en design ziet. Voor auto's geldt hetzelfde.

Fietsen zijn dus echt wat meer voor fijnproevers. Voor ons dus

[EdMondain]

Over mode gesproken. De two-tone fiets had nog een kleine opleving begin jaren 80.
Dat heette toen een ska-fiets. Waarschijnlijk omdat er een platenlabel was met skamuziek onder de naam Two-tone.
Maar die mode kan heel plaatselijk geweest zijn.

[de rode]

Het kan ook te maken hebben dat een fiets in deze tijd een heel gewoon gebruiks-artikel is en geen luxe-product zoals b.v een brommer , motor of auto voor ons vroeger , wie kent het verlangen niet van - als ik 16 ben mag ik brommer rijden en als je die had leefde je weer naar je 18 want dan mocht je auto rijden of motor .

Op latere leeftijd kun je je soms juist die exemplaren veroorloven die je vroeger wilde maar toen niet kon betalen.

En met de luxere modellen zoals kruisframes of de duurdere modellen van de bekendere merken zie je die waardestijging toch ook ?

[Fongers1952]

Het mooie aan onze hobby vind ik ook de degelijkheid van oude fietsen. Een fiets van net na de oorlog was nog een bezit voor het leven.
En een mooie koop je al voor een paar honderd euro.
Maar dan die nieuwe fietsen, aluminium frames met lelijke lasrupsen, schokbrekers voor (waar zijn die voor nodig?) die al snel gaan roesten. Versnellingsnaven met 7 tot 9 versnellingen, en ik vind ze niet eens lekker rijden.
Volgens mijn fietsenmaker om de hoek zijn nieuwe fietsen goed voor een jaar of tien, daarna kan je ze weggooien.

[Steelframes]

Dat zullen dan ook mijns inziens nooit klassieke fietsen gaan worden..Alleen al omdat ze het qua leeftijd nooit gaan halen .

Ik denk dat de stelling van de Rode heel aardig klopt; een brommer op je 16e en door naar je 18e verjaardag en een wagentje blijft meer in de herrinnering achter dan je fiets..

Bij mijn Opa en Oma was die fiets "de auto" en ik zie ze nog in Amsterdam in de gang staan onder een doek, mijn Opa was veels te dik en moest ook op een omafiets rijden. Vol bewondering keek ik naar de snelheidsmeter die was gemonteerd, dat was in de midden zestiger jaren en die fietsen waren al flink op leeftijd! Grote bruine canvas tassen achterop en grote platte koplampen. Voorzien van stroom door van die megadikke dynamo's en een buisachterlichtje met echt rood glas.

Wellicht dat mijn liefde voor de fiets toen al latent aanwezig was, later keek ik even verliefd naar de Empo van mijn tante. die was twee kleuren; witte spatborden een een soort van grijs frame. Knijpremmen en drie versnellingen..Jawel, en met 26inch wielen!
Dus een sportfiets

Het prijskaartje wordt dus mede bepaald door de emotie die de fiets bij je losmaakt. Dat is al snel een "impulsaankoop" in verkoopterminologie. Verliefd op de techniek is weer een andere zaak...

[theodorus]

Naar mijn mening was de fiets met de opkomst van de auto juist in de jaren 50 een teken van ik heb het niet breed.
dus eerder een teken van armoede, daar wil je niet aan herinnerd worden.