Vereniging De Oude Fiets

Michiel,

Ik heb eens gekeken naar de diverse catalogi op de Engelse VCC bibliotheek. Als je daar Humber catalogue invult (ook met catalogue er bij belangrijk) dan kom je diverse catalogi van Humber tegen. 1898 1899 1900 1901 en nog een paar.
Je zou ook eens wat foto`s kunnen plaatsen hier onder een nieuw onderwerp/nieuwe draad. Dan kunnen we zien of er iets van een jaartal aan Humber fiets te koppelen is.
In die jaren ging het heel snel met de ontwikkeling. Voor 1898 bijvoorbeeld was het achterwiel nog kleiner dan het voorwiel.
Ook het type vorkkroon wil vaak iets zeggen.

En Inderdaad, de St Bavo is typisch met een Engelse blik gebouwd.
Al moet wel gezegd worden dat de achterpatten van Duitse makelij zijn. A.C.S. Dat kan eigenlijk alleen betekenen; Alexander Coppel Solingen. Het bedrijf met het weegschaaltje als merkteken.
rond 1900 had Alexander het bedrijf van zijn vader net een jaar of wat overgenomen.Mogenlijk moest het weegschaal embleempje toen nog bedacht worden. OP de patten staat alleen A.C.S.en een nummer.
Groeten,
Maarten

Erwin ,
dat is een weinig gebruikt tandwiel wat je daar laat zien!
Ik ben benieuwd of jou kameraad de waddenzeiler er van af zou willen.

Klinkt wel goed trouwens een dorps smederij! En zeker zo in het noorden van Nederland en als er nog oude onderdelen uit tevoorschijn komen.
Ik heb een contact lopen voor een dergelijk freewheel waar ik ook benieuwd naar ben maar als je in de gaten wil houden wanneer de zeiler weer land aan doet, dat zou tof zijn!

Ik denk ook dat een fiets zoals deze St Bavo overleeft heeft door dat de eigenaar er steeds iets aan wilde doen. Ook al verloor ze daarmee haar vroege karakter.
De meeste latere spullen lijken van Duitse afkomst en in de jaren 30 er op gezet. De oude eigenaar heeft daar ook gewoond. Wel apart dat de oude remmen voor en achter behouden zijn gebleven. Als die verdwenen zouden zijn dan zou dat de fiets een stuk minder aantrekkelijk gemaakt hebben en je zou dan ook niet hebben kunnen raden dat ze er op hebben gezeten.

Dat is de belangrijkste mazzel van deze fiets.

Groeten,
Maarten

Hoi Maarten,

Ik zal de Humber weer eens uit de schuur trekken en fotograferen. Ik heb wel al foto's geplaatst op oude forum. Maarten B is dat nog terug te toveren? Lekker offtopic weer.

Groeten,
Michiel

Ha Michiel, als jij de inlog van het oude forum nog hebt kun je die foto's misschien terugvinden. Maar ik zou gewoon nieuwe maken.... het oude forum sloot in 2012, de digitale steentijd.

Maarten, ik heb m'n kameraad c.q. collega eergister toevallig even ontmoet en gesproken bij de supermarkt.
Hij was alweer op weg naar de volgende zeiltocht, nu op een groot schip richting Duitsland (heb je hé, met die vrije vogels )
Het kettingwiel heb ik niet ter sprake gebracht, want we hadden beiden een beetje haast.
Maar na komende week zullen we elkaar zeker weer treffen, want we doen geregeld samen timmerklussen, en hij heeft mijn diensten nodig zei hij
Ik laat het weten,

Groet, Erwin

Tof Erwin!
Maar het heeft zeker geen haast.
Ik lees het nog wel.
Groeten,
Maarten

Tijd voor weer eens een update van de St Bavo.

Ik ben inmiddels zo ver dat de wielen nog zo`n beetje het enige grote issue is.
Een groot deel van het werk is gedaan.
De remhendel van Bowden is mij en de Sint bavo gegund door een mede oude fiets liefhebber. Geweldig fraaie remhendel met een schuifsysteem voor de kabel. Ik heb de remhendel terug gevonden in de 1906 catalogus van Bowden.
Overigens lijkt de fiets steeds meer een samenwerking te gaan worden uit diverse voorraden.
Het achterspatbord komt uit de Archief Starley collectie en zal door menig wel herkend worden.
Het was een totaal verrotte gatenkaas ,groen gespoten en voorzien van hippie biezenpatroon.
Ik kreeg het in Berlicum van Ries in `m handen gedrukt omdat hij het zonde vond van al het werk temeer daar hij de boel na de beurs in Berlicum definitief ging laten afvoeren .De mooie spullen waren immers al lang en breed verkocht.

Ik heb het spatbord tegen mijn eigen verwachting in (van wegen de verrotte toestand) toch gebruikt. Door twee staaldraden door de kralen te trekken kwam de stevigheid en samenhang van het spatbord terug en plamuur deed de rest.
Gelukig was het spatbord eens gestraald geweest en daarna met een goede lak gespoten. Er zat naast de bestaande gaten geen rottigheid meer aan.

Het voorspatbord was een stukje overgebleven achterspatbord van een Duitse fiets. Ik heb het wel smaller moeten maken om wat beter aan te sluiten bij het profiel van het achterspatbord.
Er is een strook van plm 5 mm tussen uit geknipt. Gekkenwerk, ik geef het toe maar met wat voorzichtig lassen op een messing voet voor afvloeien van te veel warmte gaat het toch redelijk snel.
Ik heb nu twee redelijk op elkaar aansluitende spatborden van
moeilijk te vinden profiel.
Het is onbekend wat het model spatbord is geweest wat op de St Bavo heeft gezeten maar de keuze destijds was minder groot dan in de 30er jaren.
Het type ''bolhoedje'' is een zeer aannemelijke wat dat betreft.

De spatbordstangen heb ik gebouwd van 4 mm staf en de moertjes zij gedraaid uit een lange moer M4. je krijgt dan een net wat aantrekkelijkere moer dan dat je de standaard M4 moeren neemt.

Een ander onduidelijk ding was de uitvoering van het stuurslot.
In de bovenste balhoofdlug zat midden op een gat met schroefdraad. Klaarblijkelijk moest daar iets in gedraaid worden
Bij de standaard bevestiging voor een stuurstropje zit het gat steeds achter de vorkbuis zodat de schroef waaraan de strop zit
achter de buis door kan lopen. Hier was het 90 graden recht op de buis gemaakt.
De oplossing voor het mogelijke type stuurslot kwam uit de 1899 Ariel catalogus. Daar is beschreven en getekend dat een uittrekbaar knopje voorzien is van een pin die door de stuurbuis heen priemt bij blokkeren. Een veilig systeem omdat het knopje vanuit de vrije stand onmogelijk zomaar in de gefixeerde stand kan geraken.

Ik heb het systeem gekopieerd met een eigen interpretatie van de vorm. Dat was een beetje zoeken en uiteindelijk is het een wat groter knopje geworden dan in de Ariel catalogus.
Wat je niet ziet op de foto is dat aan de achterkant een ondieper sleufje zit. De knop daar heen gedraaid zal de pin niet meer de vorkbuis in gaan en ook niet makkelijk uit zich zelf naar de fixatie stand draaien.
Het zadel is van Middlemore en komt van Beaulieu afgelopen keer.
Een van `m betere vondsten van daar. Qua periode komt het redelijk goed overeen met de St Bavo. Een mooie aanvulling.




Groeten,
Maarten

dag Maarten

op de Archipel van Twickel die ik gerestaureerd heb zat ook een vreemd stuurslotje van mogelijk hetzelfde type. Daar ontbrak het wieltje maar de rest zat er nog wel op. bijgevoegd enkele foto's .

Interessante variatie Theo.

Ik zie dat bij de Archipel het buitendeel van het slotje met flens vanuit de binnenkant gemonteerd wordt. Dat maakt het wel stevig om later de fixatiebout tegen de balhoofdbuis aan te drukken. Zo`n beetje als bij de Duitse fietsen die het dan
aan de achterkant van de balhoofdbuitenbuis hadden zitten.

Ik vraag me af of bij de St Bavo de schroefdraad in de balhoofdlug daar stevig genoeg voor zou zijn geweest.
Er lijkt hier een andere constructie te zijn toegepast.
Hieronder nog eens het Ariel systeem.
Wat ik heel verrassend vind is dat het framenummer bij de Archipel op de zelfde plaats op de bovenste balhoofdlug staat als bij de St Bavo.
Ik ken dat van geen enkel ander merk.
Ik heb Het rijwiel 2013/4 nog eens terug gezocht voor jou artikel over de fietsen van Twickel. Opvallend ook dat de fiets een vergelijkbare opbouwwijze heeft als de ST Bavo.
Ik ken het van enkele andere fraaie vroege luxe Nederlandse rijwielen.
Door een plaatselijke grossier/fabrikant opgebouwd en die daarin de keuze maakte in de Engelse en eventueel Duitse onderdelen.
Naven van het ene merk remmen weer van een ander. Diverse merken lugs eventueel.
De Haarlemse Joubert van P.J.Smit is er ook zo een maar Stokvis in Rotterdam bijvoorbeeld deed het ook op die wijze. Een eigen merk ,zonder eigen machine`s maar wel met de uitstraling van een luxe merk. Wat mij betreft een speciale categorie in de Nederlandse rijwielbouw.

Groeten,
Maarten

wat een werk en kunde zeg! geweldig om te zien hoe je het allemaal voor elkaar krijgt.