Dames safety van rond 1893- met vragen

[Michiel Röben]

Ik ben het met jullie eens. De machines zijn vaak delicaat. Met mijn racer uit 1892/94 (weet het nog niet precies, geen nummer te bekennen..) heb ik van de week voor het eerst gereden. Maarten had de trapas gerepareerd en het lijkt goed te gaan maar met die shure50 banden is het nogal hard, dus of ik er ooit echt mee zal gaan rijden. Misschien een paar rondjes, meer niet. Bovendien zijn de pedalen aardig versleten in de cups en conussen. Maar wie weet ooit.

Groeten,
Michiel

[Michiel Röben]

Vandaag met de safety racer van Het Utrechts Archief naar huis gereden over die heroïsche wegen die de Tour had afgelegd. Uiteraard ook andere wegen om naar huis te komen. Het ging eigenlijk prima. Waar ik het meeste last van had is de enorme slagregens die mijn lichaam geselden (ahummm). Dat was 3 keer op een dag. Het moet niet veel gekker worden.

In ieder geval, wat ik nog even met jullie wilde delen is dat het eigenlijk best goed ging ook over de 5duimers die zo veel liggen in de straten naar het centrum. Ik zou willen pleiten voor vervangen van het straatplaveisel door de oude walen. Vele malen fraaier en minder last met overheen rijden. Maar de fiets hield zich prima.

Groeten,
Michiel

[maartenB]

Vanaf nu weer ON-TOPIC?

Ik heb overal de ergste roest weggehaald (maar het staal zeker niet blank gemaakt) de ketting schakel voor schakel losgewrikt met een tangetje en soms de gasbrander. Daarna weken in benzine, nog een keer controle op gangbaarheid en koken in kettingvet, dat heb ik ooit gekocht bij de motorfietsenwinkel.

De lagers zijn allemaal losgeweest, enkele cones opgezuiverd op de draaibank, alles voorzien van nieuw vet en nieuwe kogels. In de achteras zitten dezelfde kogels als de trapas, bijna 8 mm! en het loopt schitterend!

Het stuur was echt een klus. Vol deuken en geknikt.
Dus eerst roodgloeiend gestookt en het zo gebogen dat de vorm weer symmetrisch is. Daarna begonnen met de deukjes eruit te tikken volgens de methode van Maarten Waarle: gaatje aan de andere kant boren en met een boortje als drijver de deuk er zoveel mogelijk uittikken.
Maar in het midden lukte me dat helemaal niet. uiteindelijk beide stuurhelften er met een ijzerzaag (dunste snede) afgezaagd.
Toen bleek dat in het midden een extra binnenbuis in het stuur zit. Tsja, dan werkt de truc met het boortje niet meer. Die buis eruit gepeuterd en het ingedeukte stuurmidden ook van boven opengezaagd. Alles zoveel mogelijk uitgedeukt nu ik er goed bij kon, daarna alles met een nieuwe stuurbinnenbuis weer dichtgelast, gladgevijld en geslepen.

Veel werk, maar ik denk dat als het straks weer netjes is bij-geroest, het weer een keurig stuur is, in elk geval recht, met een enkele onregelmatigheid.
Nu bezig met het lassen en maken van de spatborden. Wordt vervolgd.

[J&L Lexm]

Hallo, Maarten ziet er goed uit, begint helemaal op smaak te komen,
Begin me af te vragen hoe die mannen dat vroeger maakten
taps toelopend naar beide zijden, en ook nog symmetrisch enig idee ?
En hoe dik is het materiaal eigenlijk .
groet Jan

[maartenB]

Ik denk rood heet en dan walsen, of een vorm van trekken? Maarten W. of Hans: weten jullie dat? Hoge bi backbones, de zadelbuis van deze Crescent: het waren allemaal tapse buizen zonder naad.

De buis is opvallend dunwandig, zeker niet meer dan 1,5 mm.

[Michiel Röben]

Volgens mij werd dat heet gestookt en uitgesmeed en daarna met acityleen/koper aan elkaar gelast. Tennminste zou zou het kunnen gaan. Ik weet het niet precies. Mijn hoge bi vond ik die sporen en op de racer. Maar of het origineel is? Het lijkt er wel op. Het kan zijn dat bij sturen een mal gebruikt werd? Ziet er in ieder geval prima uit zo Maarten. Nog een beetje slijtage in polijsten en dan zie je er niks meer van.

Michiel

[Maarten Waarlé]

Ik denk dat we ons niet moeten verkijken op de mate van industrialisatie van de rijwielfabrieken.
Die lui konden al heel veel en deden dat ook in grote series.
Vooral in Amerika begreep ik van Maarten B.
Je ziet het ook aan de hele fiets. het is al heel bewerkt, zo`n framebuis alleen al.
Buizen die taps toelopen zullen denk ik in een Rotary swaging machine zijn gebracht. Dat zal in de 20e eeuw wel vol automatisch zijn gegaan maar in die tijden misschien door een mannetje die de buizen er in voerde en in daarna in een krat stapelde.
Het buigen ging dan op een speciaal buigijzer dat voor deze sturen gemaakt is. Rollen die een grotere profieldiameter hebben dan de buismaat geven onherroepelijk een ovale buis.
Daar zal in de richting van het dunner worden wel rekening mee zijn gehouden. Je had (zo hoorden oa we weer van Jos over Fongers) bij een fabriek een gereedschapmakerij. Die hielden zich oa bezig met het maken van stempels en matrijzen voor dergelijke dingen. De grote basis-machines kwamen van een leverancier maar de specifieke en uitwisselbare vormen voor het maken van een merk-eigen ding werd gemaakt in de buurt van en in overleg met ontwerpers en productie zo denk ik.

De catalogus die bij m`n Eagle zat (1897) staat ook bol van de technische hoogstandjes. Dropforged onderdelen en cold swaged tubes. 20-30 jaar na de gesmede vélocipède.
Lassen is iets wat eind 19e eeuw pas op kwam en in de rijwielindustrie pas veel later haar entree maakte.
Premier had een autogeen gelast stuur in de jaren 10 van de 20e eeuw en ze wilden dat speciaal vermelden in hun catalogus zo bijzonder was het toen.
Alle verbindigen waren of gesoldeerd of geklonken of geschroefd.

De taps toelopende stuurbuis zie je oa ook bij Singer en bij Seidel & Naumann terug. plm jaren 90 van de 19e eeuw. Later zie je dat niet meer als ik het goed heb.

Groeten,
Maarten

[maartenB]

omdat ik niet wist wat rotary swaging is, heb ik dit filmpje en wat sites bezocht.
Denk je dat het zo ging?
Maakte Singer ook op deze manier zijn spaken dan? Mooi proces.

https://www.youtube.com/watch?v=DFKohrYFo2s

[Maarten Waarlé]

Hoi Maarten,
Ja dat ging zo, of in een ander industrieel apparaat.
Dat weet ik niet maar er waren talloze machines waarvan je in eerste instantie niet ziet waar ze voor zijn gemaakt maar die een of ander kunstje kunnen.
Gisteren een schattig draaibankje gekocht bij een antiekzaak.
Ze hadden er ook een hele grote machine staan waar je blijkbaar volgens de messing plaat met tekst hoekijzers, T profielen en ronde staf mee kon knippen rond 28 mm kon er in geloof ik.

knipmachine

_P1070190.jpg (15.33 KiB) 8285 keer bekeken

Bizar apparaat. 2,5 meter hoog , leuk voor in de huiskamer.

Misschien is de machine van de conische sturen ook iets met rollen geweest die conisch toe lopen.

Ik denk dat de spaken van Singer of Rotary swaging hebben ondergaan of gemaakt zijn met rollen in de lengte zo als ik zelf heb gedaan maar dan met een echte machine en met meerdere rollen. Er is bij de conische verloop van de originele spaak van mijn Singer een lichte ovaliteit te voelen. Dat vermoed eerder een stel rollen dan dat rotary swaggen.

Groeten,
Maarten

[arnoldus]

Dag Maarten,

Ik zie de Cresent bij Simon te koop staan, geen tijd meer of zo ?