Magneet dames sportfiets 1951

[Lidnr13]

Nieuwe draad: De vorige berichten en foto's staan onder Gazelle Sport Licht/Magneet dames sportfiets 1955.

Deze Magneet is de meest luxe en meest bijzondere Nederlandse jaren '50 sportfiets die ik ken. Ik heb hem al een paar jaar geleden bij een clubrit mogen bewonderen. Het bouwjaar is niet 1955 (er staat wel 55 in het framenummer, ik weet het, maar dat is niet het bouwjaar); de fiets is van 1950 of 1951. Erg bijzonder zijn naast de holle Stronglight-trapas incl. crankstel vooral de Mafac-cantilevers; die waren toen volgens Wikipedia nog niet lang op de markt. Ik verbaas me een beetje over de RVS-spatborden van Weinmann. Die ken ik anders alleen van fietsen van 1955 en jonger. Misschien een gevolg van de revisie bij Magneet? De Lucifer-dynamo is zeker niet origineel en past ook niet bij de koplamp.

Deze Magneet moet een "ML Super” zijn, de duurste sportfiets die Magneet toen maakte. Folders waren er toen helaas nog niet, alleen prijslijsten. Uitgerust met derailleur en knijpremmen kostte de ML Super in 1951 als damesfiets 291 gulden. De cantilevers zullen nog wat extra’s gekost hebben maar worden niet vermeld. Kleur was bij Magneet in de prijs inbegrepen.

Groeten,
fietser

Beste fietser,

Bedankt voor je snelle reactie. Gedegen analyse! Wat goed dat je de fiets al eens had gezien. Daar ben ik de laatste twintig jaar maar twee keer mee op stap geweest. Naar een Magneet-rit in Weesp en jaren daarvoor om hem op de clubstand op Vehikel in Jaarbeurs Utrecht te zetten. Dat paste toen eigenlijk niet, want, ja, hij was van ná 1945 en of hij van bijzondere constructie was.....? Hij miste toen nog de derailleur, later in Weesp zat die er wél op. Toen zal je hem ook gezien hebben.

De originele spatborden waren van aluminium en groen gelakt. Die zijn naderhand vervangen, evenals het kettingscherm. Destijds werd de fiets zonder verlichting geleverd. Er heeft een Philips set opgezeten met verchroomde koplamp. De huidige lamp komt van een fiets uit dezelfde tijd. De dynamo hoorde daar niet bij.

We waren inmiddels ook al tot de conclusie gekomen dat de fiets van vóór 1955 is. We dachten van 1952, maar ik houd het nu op 1951, dat kan best. Of dat met het framenummer rijmt weet ik niet. Misschien kan Herbert daar iets over zeggen.

Magneet 1951

P1000753.JPG (160.5 KiB) 6143 keer bekeken

Groeten van
Henk L.

[JocoFoto]

Kleine correctie op het commentaar van fietser - het is geen holle trapas, maar een vierkante. Voor zover ik via internet kan nagaan heeft Stronglight de spieloze trapas, als niet uitgevonden, dan toch zeker voor het eerst op de markt gebracht, eind dertiger jaren.

Het crankstel is de 49D, waarbij de D staat voor Duralmin, aluminium dus. Ook hier was Stronglight voorloper mee.

Dit artikel is in dit kader de moeite waard (de hele site trouwens):

http://www.classiclightweights.co.uk/co ... -comp.html

Deze componenten waren duurder dan stalen onderdelen. Wellicht is dat de reden dat je ze weinig ziet - meestal zie je een driepoot-stalen crankstel en holle spie-trapas gemonteerd op vroeg jaren vijftig sportfietsen. Magneet heeft dus een zeer luxe fiets samengesteld.

Waarom overigens de spie nog zo lang is toegepast is me een raadsel. Zou dit zoveel goedkoper zijn? Of heeft het technisch ook voordelen?

[berkers41]

Beste JocoF,
even wat van je raadsel oplossen:
De spieloze crankstellen hebben schroefdraad; soms wel twee maten: nl ook voor de afdekdopjes. Per definitie is dat veel duurder te fabriceren als een geschaafd of gefreesd vlak op de as. De vlakken nauwkeurig links-rechts uitlijnen is op zich voor beide systemen identiek. Echter zitten op het spieloze crackstel 8 schuine/ tapse vlakken en die zijn weer lastiger te fabriceren en 8 tapse vergen meer freestijd als maar twee rechte! Verder is door die tapse vlakken de crankarm-centrering wel preciezer!
Verder zijn de spieloze crankassen vaak door-en-door geboord, om ze lichter te maken. ook dat is een dure bewerking.
Ze werden niet voor niets eerst op de race en sportfietsen toegepast.
Iets opgelost?

[JocoFoto]

Bedankt berkers41, duidelijk verhaal van het verschil in complexiteit (en dus kosten) tussen het produceren van een conventionele trapas en een vierkante.

Toch interessant dat vierkante assen ook bij de duurste modellen niet werden gebruikt, met uitzondering van Juncker (en dus deze bijzondere Magneet). Én interessant dat vierkante assen tegenwoordig zo'n beetje standaard zijn.

Zou het kunnen dat, door de toegenomen arbeidskosten als percentage van de totale kosten van het product, een duurder onderdeel gemonteerd kan worden als het een besparing oplevert in arbeidskosten?

Iets soortgelijks met de vaste lagers van trapassen - in de jaren dertig tot zestig luxe, tegenwoordig standaard. Geldt ook hier dat het arbeidsloon de keuze voor de technologie bepaalt?

[berkers41]

De populariteit van de sportfiets zorgde ervoor, dat er van 1970 meer vraag naar lookalikes kwam. Hierdoor werd fors geinvesteerd in vergaand geautomatiseerde productiemachines, die goed en, vooral, goedkoop produceerden; ook die complexere geometrieen van cranks, derailleurs e.d. De far east (lees Japan) ging daarin voorop.
Jouw verhaal over (de)montage-gemak speelde zeker ook een rol.