Dit weekend de eerste echte rondjes gereden samen met Irene en Kaspar.
Na een voor mij mislukte poging vorig weekend dit weekend opnieuw de rijwiel (stoute) schoenen aangetrokken en zowaar het is gelukt.
De eerste in rij was Kapar. Als een volleerd hoge bi rijden doet hij 2 stapjes en springt zo op de bi. Prachtig om te zien. Leuk is dat Kaspar precies beschrijft wat hij doet onder het fietsen een soort ooggetuigeverslag/getuige deskundigeverslag en dat scheelt voor de gene die daarna opstapt. Hij geeft een prima ondersteuning en vertrouwen tijdens de les.
Irene deed het zoals ik al verwacht had prima. Ze hangt wel een beetje aan het stuur omdat de fiets best hoog is met 52 inch voor een meisje van 1,69 maar als een lenige tijger springt ze zo in het zadel. Ze gebruikt wat meer stap/stepjes om de fiets wat vaart te geven.
De schrijver van dit verslag had natuurlijk nog wat angst vanwege de valpartij maar uiteindelijk ging ook bij mij de opstap, de balans en de gang min of meer automatisch. Nou ja niet geheel, ik heb nog wat last van het zoeken van de 2e pedaal. De eerste keer zat ik met mijn teen tegen de spaken.
Ieder hebben we 2 rondjes door de straat gereden en er was weer aardige belangstelling van enkele buren die nog nooit zo iets gezien hadden.
Na de pogingen van de week ervoor heb ik het stuur wat aangetrokken daar het stuur aan de linkerkant een beetje beweging had en de linker krenk het zelfde verhaal. dus even de spie aangetrokken. Ook het balhoofd nog iets strakker gezet. Er blijft nog een restspeling die echter niet stoort in het rijgedrag. De hoge heeft geen zwabberig gedrag en stuurt netjes en strak. geen speling op de lagers van het voor en achterwiel. Ik denk wel dat als er een langere rit gereden wordt ik gereedschap voor nastellen van de lagers mee moet nemen. Het zadel is wat aan de slappe kant en zal een keertje vervangen moeten worden door een dikker dek. Misschien dat ik voor de hoge bi nog een keertje bij je aan klop Maarten...
Samenvattend kunnen we stellen dat deze hoge bi glansrijk zijn eerste testrit na de wedergeboorte dankzij Maarten Waarlé en mijn aanvullende restauratie werkzaamheden glansrijk heeft volbracht.
Ik voelde me apetrots na deze gelukte rit en had zin om een nieuwe les te plannen. Als het weer meezit ga ik woensdag als we weer aan het boek werken nog een keertje lessen...
Ieder keer als ik langs de hoge bi loop staat de fiets te lonken om nog een keer naar buiten te mogen. In groepsverband zal het nog wel even duren dat ik durf op te stappen. Oefenen, oefenen en oefenen is voorlopig het devies.
met vrolijke groet,
Michiel Röben
