Voor een artikel weet ik niet genoeg van deze fietsenmakerij. Want de beste man is al in 1970 overleden en het materiaal is door mijn onlangs overleden schoonvader altijd bewaard.Vandaar dat het nu allemaal tevoorschijn komt. Wat ik weet is het volgende: Hij is geboren in Bocholt en al op zeer jonge leeftijd naar Dinxperlo verhuist met zijn familie. Samen met zijn broer startte hij een fietsenmakerij/moffelarij/schildersbedrijf.

Na enige jaren ging zijn broer alleen verder met het schildersbedrijf en behield hij de fietsenmakerij/moffelarij, en kocht een auto om daarmee een taxibedrijf te beginnen.

Zijn echtgenote deed het biezentrekken waar ze erg goed in scheen te zijn geweest. Tot de fatale dag in 1945 redde hij zich prima met vrouw en twee dochters die ook af en toe meehielpen als dat nodig was. 26 maart 1945 is de fietsenmakerij door de Engelsen in puin geschoten tijdens de beschieting van Dinxperlo ( 30.000 granaten zijn er afgevuurd) waarbij de oudste dochter gewond raakte door vallend puin. Van fietsen maken was natuurlijk geen sprake meer, wat toch al steeds moeilijker was door gebrek aan grondstoffen.Twee dagen later toen ze bij familie in het buitengebied schuilden werd een nieuwe granaatinslag de moeder en oudste dochter fataal , en raakte mijn schoonmoeder die de jongste dochter was gewond. Na de bevrijding pakte hij toch de draad weer op en met zijn dochter en een knecht begon hij opnieuw in de inmiddels herbouwde fietsenmakerij.

Steeds ernstiger wordende spierreuma maakte een einde hier aan, en na nog enige tijd in naaimachines gehandeld te hebben stopte hij met werken.

De familie in gelukkige tijden.
Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat.