Voor het goede begrip moet ik er natuurlijk bij vermelden dat zij in een auto zat.
Ik volgde de rotonde en zij niet
Boem! En daar lag mijn fiets. Het is een Göricke transportfiets. Sjoerd heeft aan de hand van het framenummer gevonden dat het een fiets is uit 1925 waar in de eerste jaren van de Tweede Wereld Oorlog een nieuwe achternaaf in is gespaakt want dat is er een uit 1942 met een 3 er in geslagen wat gaat over spaakdikte G12.
Het grappige aan de fiets is dat er verkoperde spatborden op gemonteerd zijn en dat is, en die wetenschap komt ook van Sjoerd, te danken aan het pekelvlees van de slager wat 'wel eens uit de mand lekte'
waardoor de pekel het blik aan het roesten zette.Het is zeer waarschijnlijk dat het betekent dat de fiets van een slager is geweest
Na het ongeluk was het spatbord gedeukt, slag in het achterwiel en het stuur was krom.
Verder heeft de fiets het nog aardig goed vanaf gebracht.
Het achterwiel was eigenlijk alleen maar wat werk en leverde verder geen problemen op. Ik heb in het verleden alleen maar gekeken naar de naaf en kwam er nu pas achter dat er spaken met dikte G12 in gespaakt zijn en ook nog 'vier kruis gespaakt'. Het voorwiel precies hetzelfde.
Er is indertijd dus duidelijk aandacht besteed aan het zo sterk mogelijk maken van de wielen.
Eerst alle spaken er uit geschroefd en toen de vervorming van de velg zo goed mogelijk weggewerkt.
Spaken weer terug en gespannen. Bij dat laatste zijn er een paar nippels gesneuveld maar daar had ik er gelukkig nog een paar van die niet van de originele zijn de onderscheiden dus dat ging goed.
Het spatbord had een vrij scherpe vervorming waar ik een beetje tegenop zag maar daar uiteindelijk toch ook maar aan begonnen en dat is 'aardig gelukt'. Het is niet een van mijn talenten om zoiets weer onzichtbaar te maken. Daar waar de deuk zat is het koper wat uitgerekt waardoor het patin verdwenen is. Dat gaat dus weer wat jaartjes duren voordat het niet meer te zien is.
Na rijp beraad, en een taxatie van de verzekering
zijn Maarten Waarlé en ik bij hem in zijn werkplek aan de gang gegaan om het frame weer recht te zetten.
En dat is, op een 'beginners foutje' na zeer goed gelukt.
Maarten had nog wat mallen liggen die min of meer toevallig precies pasten.
De lastigste was de bocht in de buis tussen de trapas lug en het balhoofd.
Die hebben we aan de bovenkant van de bocht over een lengte van ongeveer 20 centimeter ingepakt en onder de bocht was nog ongeveer 5 centimeter ruimte waar ook een mal over heen gespannen is. Om het toch maar zo netjes mogelijk te doen hebben we een lap leer tussen de mallen en de buis gelegd.
Het kwam mooi uit dat de breedte van het trapas huis net zo breed was als de korte mal zodat die samen in de bankschroef geklemd konden worden. Dat kon echt geen kant meer op en dat was een meevaller.
De langste mal waar de kracht op gezet moest worden heeft Maarten versterkt door een stuk plaatstaal van 5 of 6 millimeter dik aan de mal te lassen. En daar is weer de hevel van anderhalve meter lang aan gelast.
Het trapashuis en de korte mal dus in de bankschroef en kracht uit gaan oefenen.
We hoorden het staal van de buis knisperen en toen hebben de zaak maar even ontmanteld om te kijken wat er gebeurde. Het ging de goede kant op maar had nog wat meer nodig dus uitgehuild en opnieuw geprobeerd.
Alles bij elkaar had het drie keer nodig en toen was de buis weer recht (dachten we, maar dat komt zo
)Er zat een hele lichte bobbel in maar dat was met de bankschroef ook zo weer weg.
Het balhoofd en de zadelbuis stonden vervolgens niet meer helemaal parallel waarop we het balhoofd in de bankschroef hebben gezet om ook dat weer op te lossen.
Maarten had nog houten balken liggen van 5x5 cm doorsnee en iets van 2,5 meter lang. Die hebben we naast het frame gehouden en met aan een kant een stuk touw eromheen geslagen moesten we daar met zijn tweetjes flink aan gaan hangen om het weer recht te krijgen. Dat ging echt met halve millimeters per keer maar uiteindelijk stond het weer perfect gericht.
De staande achtervork had een onscherpe deuk waar Maarten even met zijn voet op ging staan en toen was het weer recht
Het hele achterpad stond scheef maar dat was eigenlijk helemaal geen probleem. We hebben een touwtje gepakt en dat van het ene achterpad om het balhoofd heen naar het andere achterpad gespannen zodat we aan de afstand tussen het touw en het frame konden zien of het recht stond.
Stuk pijp er langs en ook weer met een touw vast gezet en het was zo weer recht.
Leuk om te vermelden is dat de liggende achtervork waar deze naar binnen stond iets platter was geworden.
Daar heb ik toen een los bankschroefje op gezet en toen Maarten de achtervork aan het richten was heb ik op hetzelfde moment de bankschroef licht aan gedraaid. Ik kon toen voelen dat 'het platte' weer bol werd. Daar wordt het uiteindelijk net even wat steviger van.
Toen ik weer thuis was kon ik mijn nieuwsgierigheid uiteraard niet bedwingen en heb meteen de voorvork, de wielen, trapas, krankstel, ketting en het stuur gemonteerd om er achter te komen of de wielen weer mooi in lijn stonden.
Ik kon zonder mijn handen aan het stuur kaarsrechtop blijven zitten dus, missie geslaagd zou je zeggen.
Maarrrr ... het trapashuis en dus de trapas zelf ook stond een heel klein beetje scheef waardoor de kettinglijn niet helemaal mooi loopt.
We waren een paar uur bezig geweest en ik stond alweer op het punt om naar huis te gaan toen we dat nog ontdekten. We hebben toen besloten dat ik het even uit zou proberen om te kijken of we daar nog iets aan zouden gaan doen.
Na een nachtje slapen hadden beide het nieuwe plan al weer klaar en dankzijn de goede ervaring van de eerste operatie hebben we er nu alle vertrouwen in dat de tweede ook gaat slagen.
Het plan is om de mal die we eerder gebruikt hebben nu op de buis te zetten maar dan aansluitend aan het trapashuis. Het trapashuis zelf, met de cups er in weer in de bankschroef en dan de zaak rechtzetten.
Het is zeer waarschijnlijk dat we de truc met de lange balk weer toe moeten passen en het is zeker dat we het achterframe weer moeten richten maar die twee handelingen zijn relatief eenvoudig dus dat gaat lukken
Ik ben blij dat de fiets weer helemaal in zijn oude glorie wordt hersteld want het is een bijzondere fiets.
Mooi gemaakt, fietst lekker en is zeer sterk. Zelfs voor een transporfiets. De leeftijd speelt mee maar ook het merk en de zeldzaamheid. En dan hebben we nog de verkoperde spatborden.
Ik hoop er over een week of twee weer op te kunnen fietsen en dan plaats ik hier wel weer een paar foto's.
Rest mij nog om Maarten Waarlé hartelijk te bedanken voor zijn hulp.
Uiteindelijk was het een hele leuke klus.
Groetjes van mij,
Charles Waagenaar
, Charles. Goed dat het aan het lukken is! Succes met de laatste fase en we zien je wel weer langskomen. Ik zou die aardige oude dame maar een keertje op de voordrager meenemen, dat weet ze waar ze op moet letten!
